Eurosonic, dag 2: vrijdag 14 januari 2005. De magische afkorting 'PR' was gisteren natuurlijk al behoorlijk vaak gevallen. Maar ook vandaag kunnen we er niet aan ontkomen: lopend langs het Grand Theatre om een uurtje of negen, komt ons namelijk wederom een bekend gezicht tegemoet: het is Martin, bassist van Little Sweet Lilly. Die ons een flyer in de hand stopt van de showcase die Nieuwegeinse stichting Geinbeat vanavond organiseert in eetcafé Het Pakhuis. Een showcase die letterlijk en figuurlijk in hetzelfde straatje valt als de Tinkatone-bands van een dagje eerder: niet alleen vinden beide showcases plaats in de Peperstraat (waar ook speedrockers Bobby Kingsize vanavond door De Kar zullen razen), ook horen ze officieel niet bij Eurosonic. Maar aangezien de kniesoren toch kroketten staan te happen bij de FEBO, zal dat weinigen een zorg zijn. Sterker nog, de Geinbeat-showcase vormt vanavond zelfs een absolute uitkomst. Wanneer we na twee uur hoppen moedeloos geworden zijn van de vele matige bands tot dan toe, stappen we in onze hoop dan ook maar het Pakhuis binnen. Om daar binnen enkele seconden al volledig gegrepen te worden. We vs Death is aan het spelen. En niet zomaar 'aan het spelen': wanneer de laatste tonen van 'My Dog Is Watching Me' wegsterven, staat het kippenvel al op onze armen. Op z'n zachtst gezegd. We vs Death staat niet alleen stukken strakker en dwingender te spelen dan vorig jaar op de echte Noorderslag, ze zijn bovenal enorm op dreef. Gecombineerd met de prachtige setting (een knus en hoekig pakhuis, met voor het podium tafeltjes, stoeltjes en waxinelichtjes) weet de band het publiek compleet te bedwelmen. En een magie op te roepen die we bij nog geen enkele band op het festival hadden meegemaakt. Een band op het zijprogramma, die het voorlopige hoogtepunt vormt van de avond, het zegt veel over We vs Death, maar misschien nog wel meer over de programmering van de Eurosonic-vrijdag dit jaar. Het is dat wonderlijke Noorse singer-songwriter Jackman en de punkberlijners van de Beatsteaks later op de avond nog geweldige gigs zouden weggeven, anders was de band zelfs eenzaam hoogtepunt geweest. Dat We vs Death dat van deze showcase sowieso is, mag dan ook geen wonder heten. Want SallySkunk (dat met name in haar instrumentale passages een uitstekende live-band blijft) en Little Sweet Lilly mogen dan ook wel lekkere sets weggeven, bij hen ontreekt net die urgentie, die de band ook op een internationaal festival als Eurosonic bij het clubje 'hoogtepunten' brengt. Een bepaalde drive zogezegd, die de kwalificatie 'Geinbeat-showcase' ver overstijgt. Of moet ik in dit geval zeggen: de 'Utrecht speelt uit'-grenzen? Want dat het ietwat knullige gehalte van bandjes als Yam, Inumane en (wie kent ze nog?) Daraiavahoesj, die vorig jaar op de showcase te zien waren, dit jaar beduidend professioneler overkomt, moge duidelijk zijn. 'Utrecht speelt uit', in plaats van 'Nieuwegein presenteert', het is bijna -wederom- een kwestie van PR. Al zal niemand zich er vermoedelijk een buil aan vallen dat het Nieuwegeinse gehalte van zo'n Geinbeat-avond behoorlijk laag te noemen is. Want ja, die ene kniesoor hangt toch liever aan de bar in Vera. Als zijn kroket intussen al op is, tenminste. Eurosonic, zijprogramma Met onder anderen We vs Death, SallySkunk en Little Sweet Lilly. Gezien: Binnenstad Groningen, vrijdag 14 januari 2005.