De zin zat er alvast goed in, met de overvolle reserveerlijst, de bijzonder fraaie line-up en de gratis kekke 3VOOR12-pennen die werden uitgedeeld. En nou heeft het zaaltje van dB’s al een sfeer van jewelste, met zo’n mooie 3VOOR12-vlag achter het podium en leuke tafeltjes voor het podium was het bijna om sentimenteel te worden. Dus namen we een stoel op een plek waar de vele camera-mensen niet liepen, namen nog een teug van onze Leffe Dubbel en het feest kon beginnen.

De als altijd woordspelige 'Twee Peter De Lucht In' (Bijl en Jamin) benamen het podium, waarbij de sympathiek schuchtere Jamin lichtelijk werd overschreeuwd door de eeuwig enthousiaste Bijl, maar het korte interviewtje was vermoedelijk ook niet per se waarvoor de bezoekers waren gekomen.

Dat gold wel voor de reeks instant-hits die de prachtig voor de gelegenheid (nemen we aan) in het rood-wit gestoken jongens van Sneakerfreak speelden. Ieder nummer klonk als iets waar een band als -pak ‘m beet- Travis jaloers op hoort te zijn en de souplesse en nonchalance waarmee vooral zanger Arthur van Westerop op het podium stond was imponerend. Leadgitarist Lourens van Haaften deed dan ook nog ‘ns leuke dingen met effectjes over zijn akoestische snarenspel. En de liedjes? Die waren zo mooi, dat het soms bijkans niet leuk meer was. Het “I miss you already”-refrein van ‘Wired’ sneed door de ziel. Deze mannen mogen zeker op de radio, dat zou in ieder geval een reden zijn om het ding weer eens aan te doen. En zeg nu zelf, wat heeft een mens ook aan drums en bas?

Pondertone pakte het aan met een voller geluid, met op gitaar Gloricz Jim-collega's Jeroen Pelgrom en Roel Jorna (de band waar Pondertone-voorman Patrick Tersteeg in bast). Met de geweldige toetsenist Tom Swart en het fantastische slotnummer, waarin alle remmen losgaan, hebben ze zeer goeie troeven in huis, maar zo na Sneakerfreak waren de liedjes van Pondertone nét niet veelzeggend genoeg. Maar de Velvet Underground-invloeden mochten er zijn, de podiumpresentatie bevatte net dat beetje droogkomische gekheid en tegen waggelende country zeggen wij doorgaans geen nee, zo ook vanavond niet.

Het was vervolgens wachten op wat volgens eenieder de knaller van de avond moest worden: het Utrechtse podiumdebuut van de nieuwste, zojuist naar Utrecht verhuisde (vandaar) postrock-sensatie Vladimir. Zo lang wachten dat het vertrek van de laatste bus een aantal bezoekers dwong om vroegtijdig te vertrekken. Ze zullen het berouwd hebben. Vladimir stapte het podium op en dwong onmiddellijk bergen respect af. Zeer ingehouden, soms op het tergende af traag werden de nummers opgebouwd waarbij alle bandleden precies wisten wat ze wel en vooral wat ze níet moesten doen. Zanger/gitarist Sander van der Linden had de verlegen uitstraling en zanglijnen van doorgaans maximaal een regel of vier, gitarist Mitchel Tans ogen straalden van gepast jongehonden-enthousiasme, en samen met minimaal spelende bassist Robert Swarts en drummer Wubbo Siegers, die telkens weer nét sloeg waar het aankwam, wisten ze de spanningsontlading het hele optreden lang prachtig te vermijden. Prachtig stijlvol sober, tot de kleding van de heren aan toe.

Verrassen en boeien deden alle bands in de Club in ieder geval ruimschoots en de entourage was er een om de volgende keer gretig naar terug te keren. Met Walker Diver, de Amerikaanse alt.countryformatie Boxstep en een speciale soloset van Solo op het programma, plus weer die lekkere stoelen, is dat bij voorbaat alweer een prachtige aflevering van een reeks die gisteravond op stijlvolle wijze is ingezet. En tot die tijd kunnen we ongetwijfeld voort met de opnamen van deze eerste editie, die binnenkort via deze site te bekijken en beluisteren zijn.

Club 3VOOR12/Utrecht Met Vladimir, Pondertone en Sneakerfreak
Gezien: dB's, donderdag 27 januari 2005.