Funkbands op zondag. Dat klinkt een beetje als slappe jamsessies bekijken in het Oude Pothuys. Maar het kan ook anders. De Amsterdamse Lefties Soul Connection en Breakestra uit L.A. swingen behoorlijk in de Helling. De Amsterdammers van Lefties Soul Connections weten dat je bij oude platen van The Meters en Booker T and the MG’s nog steeds verdomd lekkere mosterd kunt halen. Wat een genot om een Nederlands bandje te horen spelen dat echt snapt hoe swingende funky soul gemaakt wordt. Geen slappe witte hap, dit bandje. De Hammond giert, de bas ronkt lekker, de drums swingen en de gitaren zijn lekker catchy. Gezongen wordt er net zoals bij The Meters nauwelijks, maar dat is niet eens een gemis. In het deels eigen (en prima) repertoire was hun stevig verbouwde instrumentale versie van de aloude polderpopklassieker Venus opvallend leuk. Niet gedacht dat ik het nog eens leuk zou vinden om dat uitgekauwde nummer nog eens te horen. En de heren stralen ook nog een prettig jonge honden gevoel uit. Achter Breakestra staat een origineel concept. Stel je een dj-set voor van een iemand wiens platenkast volstaat met al die oude funky klassiekers die in de loop der jaren door iedereen gesampled zijn, en speel die set vervolgens gewoon live. Maar dan ook echt als dj-set, dus zonder pauzes, in één grote mix. Het is eigenlijk bij voorbaat al een goed feestconcept, mits er ook fatsoenlijk gespeeld wordt. En dat doet de band rond bassist/zanger Miles Tackett gelukkig ook. Vakkundig leidt hij de 8-koppige band door een lang feest der herkenning. De set is bijna niet bij te houden, net als je denkt te weten van wie dat stukje ook alweer was dat er gespeeld wordt, schakelt de band alweer over naar de volgende deun. Het lijkt wel een soort popquiz voor funkliefhebbers. Gelukkig worden sommige nummers wel helemaal uitgespeeld zoals het bekende Sing A Simple Song van Sly and the Family Stone. Ook Breakestra pikt af en toe een nummer van een ander genre om dat te verfunken. Bonuspunten zijn er voor de reggeaversie van de Johnny Cash klassieker I Walk The Line. De set zit goed in elkaar, met af en toe een percussie-intermezzo en solo’s. Bassist Miles schakelt tijdelijk over op een cello, die hij op contrabaswijze beplukt en waarop hij vervolgens zelfs een strijksolo doet. En het blijft funky! Toetsenist Carlos Guaicho leeft zich behoorlijk uit op de door het voorprogramma uitgeleende Hammond, en zanger Mixmaster Wolf betrekt het publiek er behoorlijk bij. Het publiek lust er wel pap van, zelfs de hipsters met petjes staan te deinen. Maar ondanks de kwaliteit komt Breakestra bij tijd en wijle wat routineus over. Wellicht de tourvermoeidheid op deze laatste avond. Mixmaster Wolf ziet er moe uit en trombonist Dan Osterman staat erbij alsof hij met zijn hoofd nog in zijn bed van afgelopen nacht ligt. Desondanks speelt de band inclusief toegift bijna 2 uur swingend vol. Al met al een erg lekker dansbare avond, waarbij ik de Amsterdammers eigenlijk toch leuker vond dan de Amerikanen, dankzij hun enorme spelplezier. Breakestra en Lefties Soul Connection Gezien: Tivoli de Helling zondag 24 oktober 2004