Sub Pop, een van de bekendste underground labels gevestigd in Seattle, heeft veel exclusieve releases van nu legendarische bands op haar naam staan. The Smashing Pumpkins, Nirvana en Tinderticks hebben hele vroege releases uitgebracht op Sub Pop. Bands als The Shins, the Postal Service en het ‘Merzbow’-achtige Wolf Eyes maken tegenwoordig deel uit van de catalogus van dit label. Aanvankelijk zouden er drie Sub Pop bands in EKKO spelen gisteravond, wegens ziekte van de zanger moest Rogue Wave zich terugtrekken. Zo stonden vrijdag alleen nieuweling The Helio Sequence en het al wat langer meedraaiende The Album Leaf op het programma. Normaal mag de nieuweling het spits afbijten, maar dit keer was het andersom. The Album Leaf is het soloproject van de zeer productieve Jimmy LaValle, die op zijn CV ook werkzaamheden bij bands als Tristeza, The Locust en The Black Heart Procession heeft staan. Vanavond nam LaValle drie muzikanten en een video-artist mee om het geluid van zijn laatste plaat ‘In A Safe Place’ goed te kunnen vertolken. De muur achter het podium was bekleed met een enorm doek, waarop tijdens het concert prachtige visuals werden geprojecteerd, die perfect aansloten bij de muziek. Die muziek doet sterk denken aan het werk op ‘( )’ van Sigur Rós en aan de ambient-platen van Brian Eno. Dit alles overgoten met een laagje elektronica zoals men dat vindt bij bands als Berg Sans Nipple en Múm zorgde voor een intiem en warm concert. Op de plaat zijn er vocale bijdragen van Jon Thor Birgisson van Sigúr Ros en Pal Jenkins van The Black Heart Procession. Het enige lied met vocalen op de setlist, was ‘On Your Way’, op het album gezongen door Jenkins. Live werd het gezongen door violist/gitarist Matthew Resorvich, ook werkzaam bij The Black Heart Procession, en LaValle zelf. Vocaal gezien klonk deze versie niet veel anders dan de studioversie. En zo speelde The Album Leaf een intiem, sfeervol en perfect klinkende show, na de naar eigen zeggen tegenvallende andere Nederlandse Shows. De podiumopstelling van The Helio Sequence was compleet tegenovergesteld aan die van de openingsband. ‘Simpel’ leek het devies te zijn; een drummer en een gitarist, aangevuld met samples uit de laptop. De voor de hand liggende eerste gedachten gaan dan naar The White Stripes. Maar The Helio Sequence liet op Sub Pop-debuut ‘The Love and Distance’ al duidelijk horen dat het uit een andere vaatje tapt. Het duo combineert het geluid van gevestigde namen als Can, My Bloody Valentine met het geluid van hedendaagse indie-helden als Modest Mouse en Mouse On Mars. Kortom, een mix van elektronica en organische instrumenten. Ietwat onwennig begonnen zanger/gitarist Brandon Summers en drummer Benjamin Weikel aan het concert (mede veroorzaakt door wat technische problemen). Het geweldige drumwerk van Weikel, die ook de laatste Modest Mouse heeft ingedrumd, zorgde voor een enorme drive en swing in de nummers. Een drive die men ook terugvindt bij ‘krautrock’ bands zoals Can en Neu!. Het in reverb gedrenkte gitaargeluid van Summers zorgde voor het psychedelische tintje dat nodig was om het publiek mee te slepen in de nummers. Het gebruik van de toepasselijke mondharmonica in ‘Harmonica Song’ benadrukte de frisse mix tussen organische en elektronische instrumenten nogmaals. Uiteindelijk kwam het geroutineerde The Album Leaf vanavond overtuigender over. De volgorde van spelen was dus niet op zijn plaats. Maar met iets meer live-ervaring had The Helio Sequence de strijd met The Album Leaf zondermeer aan kunnen gaan. Een leuke en verrassende showcase van het nog altijd vitale Sub Pop label. The Album Leaf & The Helio Sequence Gezien: EKKO, vrijdag 22 oktober 2004