Jaya the Cat overtuigt, ook met slok op

Skapunkformatie bewijst in volle Helling andermaal live-reputatie

Andre van Kats, ,

Niets nieuws onder de zon voor trouwe Utrechtse fans: Jaya the Cat weet tijdens haar show in De Helling met een ratjetoe aan stijlen, en met een flinke slok op, wederom te overtuigen. Al doet ze dat voor de verandering ditmaal in een half-Nederlandse bezetting.

Skapunkformatie bewijst in volle Helling andermaal live-reputatie

Jaya the Cat is hiphop, reggae, ska en punk tegelijk. Met een zanger, Geoff Legadec, die dreadlocks tot aan zijn navel heeft, een drummer die zichzelf 'the Germ' noemt en een bassist en een gitarist uit Nederland. Ja, dat lees je goed. Donderdag 5 februari was Jaya the Cat in de Helling voor de helft een Nederlandse band. Dave Smith (gitaar) en Ben Murphy (bas) hebben namelijk onlangs dit Amerikaanse kwartet verlaten en hun posities worden tijdelijk ingenomen door respectievelijk Alejandro Londoño van Agresión en Jan Jaap Onverwagt, beter bekend als Jay van Green Lizard. Wie die avond onvoorbereid De Helling binnen stapte zag dan ook een bont gezelschap op het podium staan: een drummer en een zanger uit Boston, VS (hoewel Legadec ook een geloofwaardige Jamaicaan zou zijn) een Venezolaanse/Nederlandse gitarist en een oer-Hollandse bassist. Dit kwartet wist, ik zou haast zeggen 'hoe kan het ook anders', reggae/ska/punk van internationale allure te maken. Het olijke Utrechtse gezelschap Wagtale had de eer om de uitverkochte Helling warm te draaien. Met onder meer een punkcover van Pink's 'Don't Let Me Get Me' wisten ze het publiek redelijk enthousiast te krijgen, maar verder bleef het toch een vrij statisch optreden. Statisch kon de performance en de muziek van Jaya the Cat allerminst genoemd worden. Een flinke hoeveelheid bier in de maag van Legadec was de basis voor een enthousiast en strak optreden. Meerdere malen liet hij het publiek weten in beschonken toestand te zijn, iets dat tijdens de interviews eerder op de dag ook al duidelijk merkbaar moet zijn geweest. Het Nederlandse aandeel in de band zal het waarschijnlijk wat rustiger aan hebben gedaan met de drank die dag. De twee verkeerden namelijk in opperste concentratie om de nummers tot een goed einde te brengen, aangezien dit pas de tweede maal was dat Jaya the Cat in deze formatie het podium betrad. Dit lukte beiden gelukkig heel aardig; wie niet beter wist zou denken dat Londoño en Onverwagt ook uit Boston kwamen. In precies een uur wist Jaya the Cat een zwetende menigte voor het podium te creëren, die het duidelijk goed naar de zin had. Een menigte die een opvallende diversiteit in leeftijd, geslacht en afkomst liet zien, waarmee duidelijk werd dat Jaya the Cat een trouw Utrechts publiek trekt. Niet zo gek ook: Jaya the Cat bewees in EKKO al tweemaal eerder een prima live-band te zijn. Ditmaal ook met een slok op. Jaya the Cat en Wagtale. Gezien: donderdag 5 februari in Tivoli De Helling