Plantlife blijkt geen funkbelofte maar een discoband

L.A. funkhoppers staan niet op scherp

Atze de Vrieze, ,

Door de grote namen uit de hiphopwereld werd funkhiphopgroep Plantlife uit Los Angeles al binnengehaald als de nieuwe Outkast. "The New Generation of Funk", zou de groep zijn. In de studio maakt de groep die hoge verwachting wel waar, maar live in Tivoli stond Plantlife niet op scherp.

L.A. funkhoppers staan niet op scherp

“The New Generation of Funk”, “Thank heavens for this album”, “Step aside Outkast!”. Het zijn zomaar even drie uitspraken over Plantlife, een fris nieuw hiphop-funk-gezelschap uit L.A. Deze lovende woorden zijn niet afkomstig van de minsten: de website van Plantlife tekent dit soort termen op uit de mond van onder meer Mos Def, Chemical Brothers, Gilles Peterson en Pharell Williams. Gisteravond wist Plantlife de belofte op het podium nog niet waar te maken. Ok, het was geen abc-tje. Plantlife stond voor de bijna onmogelijke opgave om een publiek van nog geen 200 mensen te overtuigen in de grote Tivoli-zaal. De inspiratie voor die lastige taak had de complete band vlak voor het optreden nog even opgedaan in de dichtstbijzijnde coffeeshop, en dat pakte totaal verkeerd uit. Vooral de twee achtergrondzangeressen, de toetsenist en frontman Jack Splash waren kennelijk niet bestand tegen de Hollandse waar, en toonden niet bepaald een scherpe indruk. Het zou verboden moeten worden! Belangrijkste manco is dat frontman Jack Splash het eigenlijk net niet heeft. De vergelijking met bijvoorbeeld Outkast en Prince ligt voor de hand. Muzikaal schurkt Plantlife vooral tegen Outkast aan. Een aantal songs op The Return Of Jack Splash lijkt zo afkomstig van The Love Below, en de stem van Jack Splash vertoont sterke overeenkomsten met die van Outkast’s Andre 3000. Maar terwijl Andre 3000 mede dankzij zijn zelfgemaakte kleding zo ongeveer de hipste man ter wereld is, is frontman Jack Splash niet geloofwaardig: zelfs zijn gouden ketting ziet er plastic uit. Ook de vergelijking met Prince is niet vergezocht: Net als de man uit Minneapolis is Jack Splash niet zwart, maar ook niet wit, en maakt hij regelmatig gebruik van een kirrende kopstem. Helaas weet Jack Splash live alleen echt te overtuigen op de momenten dat hij wel erg veel op zijn voorbeeld lijkt, bijvoorbeeld in het slepende Whyd U Call (met een typische Prince-titel). Bij de snellere nummers kan ik me toch niet aan het gevoel onttrekken naar een discoband te kijken. Een goede discoband weliswaar, maar een discoband. Het subtiele elektronische randje dat The Return Of Jack Splash fris en interessant houdt, wordt live omvergeblazen door de overdrive op de gitaar en de veel te groot spelende drummer. Iedereen die gisteravond thuis gebleven is om Sinterklaas te vieren kan dus rustig zijn hart ophalen, u heeft nog niets gemist. Met de cd kunt u voorlopig even vooruit. Plantlife Gezien: Tivoli, zaterdag 4 december 2004