Synths, gitaar, een loopstation, een microfoon, én toch staat Léo Vincent slechts in zijn eentje op het podium. Drijvende beats uit de drumcomputer worden laag voor laag aangevuld met harmonieuze gitaar- en synth-lijntjes en soms vervreemdende en vervormde zang. Soms trapt hij op het gaspedaal met onverwachte beats, hypnotiserende, subtiel distorted gitaarlijnen en futuristisch klinkende effectjes, maar we horen ook zijn dreamy synthpopkant waarin zijn vocalen toch net wat beter tot z'n recht komen.
Het is alweer even geleden dat we Soulwax op het podium hebben gezien, ruim vijf jaar lang traden ze niet op. Wel zagen we de Dewaele-broers de laatste jaren vaak op het podium onder hun dj-alias 2manydjs, onder andere als afsluiter van de Two op Best Kept Secret 2022. De Main van 013 is vanavond strak uitverkocht, de eer aan Léo Vincent en Movulango - beide getekend bij Soulwax’ platenmaatschappij DEEWEE - om de zaal op te warmen.
©
Lieve Jansen
Na een korte pauze komt de eveneens Belgische Mozes Mosuse, oftewel Movulango, het podium op met naast hem zijn compagnon die de toetsen, drumcomputer en gitaar voor zijn rekening neemt. Hoewel zijn mix van stuwende electropopbeats, psychedelische shoegaze en geautotunede stem meeslepends is, leiden zijn niet-geautotunede, zeurende vocalen tijdens de ingetogen nummers - met invloeden uit de hiphop en postpunk - behoorlijk af. Door het gebrek aan echt grootste uitspattingen en de in zichzelf gekeerde presence verslapt onze aandacht naarmate de set vordert, 3000 man publiek is nog wat te overweldigend voor Movulango.
©
Lieve Jansen
De ervaren Dewaele-broers van Soulwax hebben sinds de oprichting in 1993 al wel vaker voor 3000 man en meer gestaan, maar de afgelopen zes jaar niet met meer met band. Vorige week doorbrak Soulwax hun zesjarige podiumstilte in Paradiso met een geheel nieuwe liveshow en nieuwe nummers. We zien een imposante industriële stellage op het podium: bovenin die stellage maar liefst drie drummers (waaronder ex-Sepultura bandlid Iggor Cavalera), op het podium vier grote modulaire synthesizers met een tal van knoppen en met de gebroeders als middelpunt. Het decor sluit perfect aan op de sound van Soulwax, zware industrial rock voor de luisteraar met een lange adem.
©
Lieve Jansen
De set begint lichtvoetig met het postpunk-ademende, spacey ‘Hot Like Sahara’ (unreleased), en het dansbare synthpoppy ‘Idiots in Love’ (unreleased) en ‘Missing Wires’ (From Deewee). Denk aan de dromerige, melancholische synthpop van Nation of Language, maar dan met meer gedurfde, ritmische uitspattingen en opzwepende Kraftwerk-invloeden. De drummers dienen met hun solo’s ook als strakke overgang tussen verschillende nummers en kunnen op veel gejuich rekenen. Met de meeslepende, futuristische new wave-song ‘Is It Always Binary’ en het daaropvolgende ‘Krack’ (Nite Versions versie) wordt er geleidelijk wat steviger aangezet. Met neurotische synths, stuwende beats en vervormde vocalen weten ze de verschillende aanwezige generaties te verenigen op de dansvloer en verslapt onze aandacht geen enkel moment. De pompende beats en repetitieve trancey hooks van Nite Versions worden slim afgewisseld met de wat minder intensieve en meer disco- en funk-beïnvloede nummers van From Deewee waardoor het nergens in de set mogelijk eentonig klinkt. En ook klinken de nummers nooit precies zoals op de plaat en de overgangen als geïmproviseerde, spannende jams met de dynamiek van een dj-set.
©
Lieve Jansen
Het onuitgebrachte ‘New Earth Time’ is wat we ook teruglezen op de nieuwe merchandise, zou het de naam van het nieuwe aankomende album zijn? De track begint met overstuurde, knisperende synthgeluidjes en wordt ingemixt vanuit een fragmentje uit Soulwax’ remix van Wet Legs ‘Too Late Now’. Ook op deze nieuwe track is er verrassend veel ruimte voor de zang van Stephen Dewaele - aangesterkt door Laima Leyton (echtgenote van drummer Cavalera) - en komen de drummers goed tot hun recht met complexe ritmesecties. Lang niet bij alle nummers is dat zo: in sommige delen van de set worden de vocalen en synths wat overrompeld door al het drumgeweld. Natuurlijk kunnen fanfavorieten ‘E Talking’ en ‘NY Excuse’ rekenen op veel enthousiasme vanuit de zaal, die laatste wordt uitgerekt met alsmaar in tempo stijgende percussie. De toegift, het downtempo groovende en fonkelende ‘Goodnight Transmissions’, krijgt nog een opzwepend uptempo einde en vormt daarmee een mooie, allesomvattende conclusie van een magische Soulwax show.
©
Lieve Jansen