Op 4 februari kondigde het vijftal aan dat 2015 het laatste jaar wordt voor Wasted Bullet. Drie dagen later stonden de heren weer op het podium.

Jullie mededeling viel bijna samen met de afscheidsparty van The Darkest Red, waar jullie ook optraden. Hoe voelde dat?
"Nou, we wisten wel dat wij een beetje in hetzelfde schuitje zaten als The Darkest Red, maar wilden er die avond niet teveel aandacht aan schenken. Het draaide die avond om hen, niet om ons. We vonden het wel erg tof om daar te mogen spelen, in het begin van Wasted Bullet hebben we veel met hen opgetreden, we keken als jonge broekies echt tegen ze op. Uiteindelijk kwamen we zelf ook meer aan spelen toe en hebben we daarna eigenlijk niet meer met The Darkest Red op het podium gestaan. Daarom was het extra mooi; het maakte de cirkel rond".

Waarom houden jullie ermee op?
"Een beetje het standaard verhaal. Iedereen wordt ouder en gaat andere dingen doen. Ik werk in Amsterdam, Joel (drummer, red.) is druk met zijn andere band No Turning Back, Jasper (gitarist, red.) woont ook in Amsterdam, Wesley (bassist, red.) in de buurt van Rotterdam; we moesten echt agenda's naast elkaar gaan leggen. De optredens die we speelden waren nog steeds wel leuk, maar er zat niet echt meer een stijgende lijn in. We hebben altijd gezegd dat we zelf de touwtjes in handen willen houden, zodat we de band niet dood laten bloeden. Toen zijn we serieus samen gaan zitten om dit te bespreken en besloten we: tot het einde van het jaar en dan is het echt klaar. Dan kunnen we de laatste shows met een leuke mindset spelen."

Terwijl jullie net een nieuwe EP hebben!
"Klopt, maar die was al in september 2014 af, voordat we uiteindelijk de knoop doorhakten om ermee te gaan stoppen, haha. Maar we wilden er video's bij doen, die ik zelf edit. Maar ik heb het mezelf te moeilijk gemaakt, waardoor de eerste deadline, in november, niet haalbaar bleek. Vervolgens zijn de maanden december en januari niet ideaal om een plaat uit te brengen. Dus toen besloten we om vanaf februari iedere week een nummer te releasen. Door dit mondjesmaat te doen, inclusief een video bij iedere track, wordt het interessanter dan wanneer we de plaat 'gewoon’ de wereld in slingeren. Dan zou ons laatste wapenfeit sneller wegzakken. Op deze manier willen we er iets speciaals van maken."

Wat zijn je mooiste herinneringen wanneer je terugkijkt op bijna acht jaar muziek maken?
"Poeh, zoveel. Veel oude beelden komen terug in de video's voor onze nieuwe EP, ik zie dus van alles voorbij komen. Waar ik meteen aan denk is een van onze allereerste shows, in 2007 in Crossroads te Kaatsheuvel, toen we ons eerste EP’tje uitbrachten. Het was complete chaos, we snapten er destijds nog helemaal niets van, mooi om terug te zien. Maar ook Jera On Air was cool, net zoals Vans Warped Tour. Toen vielen we in voor Escape The Fate en dat wisten we pas de donderdag vóór dat optreden. Er zijn weinig shows waarbij ik van tevoren kriebels in mijn buik had, maar toen heb ik de hele dag zenuwachtig rondgelopen, zo spannend was het. Maar ook onze laatste tour, met High Hopes door Liechtenstein, Duitsland en België, was mooi. Heel veel herinneringen dus.”

Waar komen jullie maatschappijkritische teksten eigenlijk vandaan?
"Jasper schrijft ze, maar ik kan me altijd in zijn teksten vinden. Ik heb bewondering voor de wijze waarop hij het op papier kan zetten. Ik deed dit eerst zelf, maar wanneer je luistert naar oudere albums zoals Change merk je het verschil wel, in positieve zin dan. Ondanks het feit dat ik de lyrics niet zelf schrijf voel ik op het podium de energie van de rest van de band en kan ik er ook echt mijn gevoelens in kwijt; het is niet dat ik slechts woorden uitspuw, ik méén het echt.”

Waar haalt Jasper zijn inspiratie dan uit?
"Zoiets simpels als naar het journaal kijken. Alle inspiratie en agressie stopt hij vervolgens in onze songs. Sowieso wijzen we op onze nieuwe EP meer naar onszelf. Was op Elegy dit vingertje vooral naar buiten toe gericht, nu richten we dat vaker naar binnen toe.”

Komt er nog een releaseparty voor jullie EP?
"Ik denk het niet. We hebben het er onderling in ieder geval nog niet over gehad, dus het lijkt me sterk. Er komt nog wel een afscheidsshow. We hebben daar een tijdje over getwijfeld: we waren bang dat we onszelf hiermee groter maken dan we zijn. Maar uiteindelijk besloten we om het in ieder geval voor onszelf te doen. Na zeven à acht jaar gunnen we ons dit wel; moet kunnen toch?”