The! Die! Die! Die! komt tot leven in rokerige Bat Cave

The Burial Chamber Trio doet waar ze goed in zijn: trillen

Het was afgelopen maandagavond een vibrerende bedoening in de Bat Cave. Logische vraag die erop volgt is natuurlijk: hoe komt dat dan? Verantwoordelijk voor deze trillende avond zijn The! Die! Die! Die! en The Burial Chamber Trio.

The Burial Chamber Trio doet waar ze goed in zijn: trillen

Rokerig is het maandagavond in de Bat Cave, dat valt niet te ontkennen; het rookapparaat draait overuren. En wat zien we daardoor? Niets! Helemaal niets! Maar voel je dan wel iets? Ja, je ogen, waarmee je toch niets ziet, die trillen. De deuren trillen. De vloer trilt. Je buurman, even overdonderd als jijzelf, trilt. Alles trilt. De Bat Cave is een vibrerende bedoening. Logische vraag die erop volgt is natuurlijk: hoe komt dat dan? Verantwoordelijk voor deze trillende avond zijn The! Die! Die! Die! en The Burial Chamber Trio. THE! DIE! DIE! DIE! Gekleed in een kimono en het gezicht bedekt met een duivels masker treedt als eerste The! Die! Die! Die! aan. Uit Tilburg afkomstig en volstrekt vervreemdend voor een groot gedeelte van het publiek doet hij waar hij goed in is: muziek maken. En dat met een winkelwagentje van de Appie Heijn! Maar is dit nog wel muziek? In zichzelf gekeerd brengt de man achter The! Die! Die! Die! (ja mensen, raad eens wie dat toch is...) luide, op feedback geankerde noise, die het publiek stil krijgt. Onder de indruk is een groot woord, maar als de duivel himself neergedaald lijkt vanuit de hel en onheilspellend in zijn onderbroek grijpt, zie je de eerste rij toch wel even naar achteren deinen en smerige gezichten trekken. De bebloede worst die later op de grond verschijnt verklaart al een heleboel... Maar toch is er meer aan de hand: misschien is het de angst voor het onbekende van het publiek, voor de wetteloosheid van muziek of de imposante figuur die het maakt, maar iedereen blijft geboeid. Een ding is zeker: de cd die The! Die! Die! Die! vandaag kwam presenteren is in één avond uitverkocht. En zo hoort het. THE BURIAL CHAMBER TRIO Hoelang kun je één (grond)toon rekken en blijven herhalen zonder dat het echt vervelend wordt? Antwoord: zo'n vijftig minuten. Echt vervelend word het niet, een beetje vervelend misschien wel. Ook al was het optreden hypnotiserend, vervreemdend, heerlijk trippy en bovenal vreselijk hard; de variatie zit er vandaag niet echt in en de vraag is natuurlijk, hoort dat/moet dat ook? Eerlijk gezegd: ja. Logge, zware, dreunende en ziekelijk trillende geluiden volgen elkaar op en waar denk je aan als je deze termen hoort? Juist: Sunn O))). En dat is niet eens zo stom om te denken, daar alle drie de leden van Burial Chamber Trio wel iets met deze (nu al legendarische) band te maken hebben. Maar is dit dan beter dan Sunn O)))? Nee, daarvoor zit het niet zo goed in elkaar als hetgeen haar 'grote broer' maakt. Het mist flair, overtuigingskracht die Sunn O))) op het podium uitstraalt en wat The! Die! Die! Die! wel heeft: compromisloosheid. En of dat door de rook komt, de basis waardoor we eigenlijk niets zagen? Het is duidelijk een zijproject (wel een heel bijzonder project natuurlijk) maar als officiële band zal dit nooit haar 'grote broer' overtreffen. Bijzonder is het in ieder geval wel en daarmee is de missie voor de avond in ieder geval volbracht.