Derde editie B-Stage luid en lekker

Séan Walsh Band opvallende outsider

Jesper Davits, ,

Het is immens druk en koud in de rij voor 013. Ilse de Lange staat in een uitverkochte Dommelsch Zaal. Door de drukte in de rij met daarin prijswinnaars en pers missen we helaas No Polyester, desondanks werd het donderdagavond een oorverdovend maar geslaagde B-Stage avond!

Séan Walsh Band opvallende outsider

Bij binnenkomst stuiten we op een bekende kop: Joost, de presentator van onder andere Club3VOOR12/Tilburg. Het lijkt erop dat de organisatie van B-Stage de recensie van de eerste editie heeft gelezen. In die recensie werd kritiek gegeven op het feit dat er geen presentatie werd gegeven over waar B-Stage voor staat en wat voor bands we voorgeschoteld krijgen. Ook de curfew is een kwartier opgeschroefd en dat geeft wat meer ruimte voor de linechecks van de bands. Leuk voor 3VOOR12/Tilburg is het dat we drie bands terugzien die al eens op Club3VOOR12/Tilburg hebben opgetreden. Enig minpuntje is dat er nog steeds niet duidelijk is uit wie de jury bestaat, die uiteindelijk vier van de twintig bands gaan coachen. Het zij ze vergeven. Het werd een luide avond met The Séan Walsh Band als opvallende, indrukwekkende einzelgänger. THE 101'S The 101's is de eerste pretpunkband die al eens op Club3VOOR12/Tilburg heeft gestaan. Eerder wonnen zij het prestigieuze Emergenza festival. Deze jonge honden ogen zo schattig als een furby met een hoog aaibaarheidsgehalte. Wanneer zij de eerste tonen inzetten, verandert dat beeld echter naar jonge schoffies met een dosis attitude. Ondanks dat de band rommelig begint, zijn ze niet van hun stuk te krijgen. De overtuiging straalt van hun gezichten af. Het geluid klinkt redelijk, alhoewel de solo's jammer genoeg onhoorbaar zijn in het oorverdovende gitaargeweld. Na een paar nummers zit het viertal er ook lekker in. Ook al hebben zij het kunstje afgekeken van hun oude rockiconen als The Ramones en The Sex Pistols, deze jonge band kan zich mede door hun energieke en zelfverzekerde presentatie alleen nog maar verder ontplooien in de toekomst. SYLVER MYST Na het rockgeweld van The 101's komen we in een hele andere wereld terecht. De mysterieuze wereld van de gothic metal band Sylver Myst. Zangeres Marjolein Hüsken betreedt het podium met een wit/zilveren masker, dat haar halve gezicht bedekt. Zwevend tussen de vijf mannelijke bandleden zingt zij hoge melodieën, a la Within Temptation. Sylver Myst neemt ons echter niet mee in hun wereld. Muzikaal gezien zit het goed in elkaar en de instrumentale solo's klinken lekker, maar de zang van Hüsken betovert niet. Die klinkt nogal schel en koud. Daarnaast mag de podiumpresentatie ook een flinke oppepper krijgen. Minder mimebewegingen en overdreven gelaatsuitdrukkingen, meer natuurlijke emoties en feeling met het publiek. Het moet geen toneelstukje worden. Niemand (behalve de diehardfans) vindt het dan ook echt erg als na een half uurtje het doek bij Sylver Myst dichtgaat. SÉAN WALSH BAND Na het luide muziekgeweld van het gotische Sylver Myst, wordt het gehoor enigszins wat rust gegund met het Tilburgse bluestrio Séan Walsh Band. Eerder gaven zij al een opvallend goed optreden op Club3VOOR12/Tilburg en ook vanavond is het weer super. "Ik ben mijn verkoudheid bijna vergeten," zegt Sean Walsh halverwege de set en daar is inderdaad niets van te merken. Ook al heeft de band inmiddels twee langspelers, het lijkt wel alsof alles een grote jam is. Niet iedere band komt daarmee weg, maar de chemie bij dit drietal is zo sterk, dat het altijd goed uitpakt. Ook lijkt de Séan Walsh Band zijn repetoire aan te passen aan de ambiance van de locatie. Werd het eerder bij Club3VOOR12/Tilburg in Cul de Sac erg intiem, hier krijgt bijna ieder nummer een spannende, explosieve lading mee. Het publiek ziet vol verbijstering dat het goed is en als we de Séan Walsh Band niet terug zien op de B-Stage podia in het land, dan kunt u uw recensent voor gek verklaren. RECKLESS De andere pretpunkband, die dus ook al eens op Club3VOOR12/Tilburg heeft gestaan, mag vanavond het kaarsje met hun luide catchy poppunk uitblazen. Jammer genoeg slaagt de band daar niet helemaal in. Ook Reckless heeft namelijk te kampen met het in-de-set-groeien-syndroom. Ze openen met hun, naar mijn mening, beste nummer Meet My Ex-girlfriend, maar het oogt erg rommelig en het geluid is te vlak om te overtuigen. Gelukkig herstelt de band, als wel het geluid gaandeweg de set. Toch mist Reckless op het podium de brutaliteit, attitude en charisma waar The 101's wel over beschikken. Wellicht iets om met een bandcoach aan te werken, want dat de band over sterke, mierzoete meezingpunknummers beschikt hebben zij op hun demo Meet My Ex-Girlfrien' wel laten horen. Alleen vanavond komt dat er niet helemaal uit.