CD Recensie: Scotch – Vier! De Definitie van Feest

Uitstekend gearrangeerde muziek van band op de top van hun kunnen

Tekst: Guido den Boer ,

Wie bij het woord Scotch nog steeds alleen denkt aan plakband of whisky, heeft nog heel wat te ontdekken. Een leuke ontdekkingsreis, want met inmiddels vier albumreleases heeft de Dordtse party folk band Scotch, inmiddels alweer tien jaar samen, behoorlijk wat te bieden. De vierde release, met als toepasselijke titel ‘Vier! De Definitie van Feest’, staat sinds vrijdag 20 september onder andere op iTunes en Spotify en vindt zijn officiële lancering op – wederom toepasselijk - 4 oktober in Bibelot.

Met vierhonderd optredens door heel Europa kunnen we de zes vaste bandleden van Scotch gerust doorgewinterde veteranen noemen. Stuk voor stuk geoefende mannen die hun instrument van binnen en buiten kennen. Hun ervaring hebben zij meegenomen naar de studio tijdens de opnames van Vier! Het in eigen beheer opgenomen album is uitstekend gemixt, met een perfecte balans tussen de instrumenten en (samen)zang.

Wat verder voornamelijk opvalt is hoe creatief Scotch is. Hun muziek is grof gezegd een mix tussen folk, ska, punk en afrobeat, maar dat doet de band eigenlijk te weinig eer aan. Het gebruik van een uitgebreid instrumentarium zorgt ervoor dat op Vier! tientallen genres de revue passeren, zonder dat de band echt hun unieke sound verliest. De viool van Sam van der Hum brengt een gypsy-achtig geluid, terwijl de saxofoon van Amos van der Hum weer meer doet denken aan oude ska-punk. En toch weet Scotch deze twee instrumenten met het grootste gemak naast elkaar te gebruiken. Ook de gastartiesten dragen een belangrijk steentje bij. De banjo bijvoorbeeld, die onder andere in de nummers ‘Place to Be’ en ‘Cooleys’ gebruikt wordt, is precies zo naar de voorgrond getrokken dat hij hoorbaar is en een sterke extra laag geeft, zonder de gitaar van Nathan Bruning in de weg te zitten.
 
En dit zijn nog lang niet alle gehanteerde instrumenten van Scotch. De band bedient zich, naast de vanzelfsprekende basgitaar en drums, ook nog van een accordeon, trompet, trombone en doedelzak. Allemaal interessante aanvullingen in de muziek.
Ook het samenspel van bassist Sjoerd van Lee en drummer Wouter Sieuwerts past perfect in arrangementen. Strak als een machine spelen zij exact wat de muziek nodig heeft. Snel stampen? Check. Een rustige groove? Ook daar draaien de heren hun hand niet voor om.
 
Kenmerkend is de samenzang van de band. Meerdere talen komen voorbij. Naast Engels komt ook de Nederlandse taal aan bod in de nummers ‘Jan Tan Tetteraai’ en ‘Russische Beer’ en ook het Duits wordt niet geschuwd in ‘Tumbalalaika’. Hoewel vooral Sam van der Hum de zang voor zijn rekening neemt, zingt hij vrijwel nooit alleen. Een tweede stem is meer regel dan uitzondering en ook een derde stem is geregeld aanwezig.
 
Met Vier! heeft Scotch een bijzonder sterk staaltje werk geleverd. De muziek is uitstekend gearrangeerd, de nummers zijn goed gekozen en de band is overduidelijk op topniveau. Eigenzinnig, energiek en fris, ook na tien jaar weet Scotch te boeien. Meer nog, Vier! is een album dat  het succesvolle album ‘Gypsy Punks’ van “genregenoten” Gogol Bordello doet vergeten.