The Crookes klaar voor de volgende stap

Sheffieldse formatie overtuigt opnieuw maar maakt het zichzelf lastig

Tekst: Niels van den Ouden Foto's: Wim Barzilay ,

Vanavond keren de heren van The Crookes op eigen verzoek terug naar Rotterdam. Het vorige optreden, een paar maanden geleden, viel blijkbaar niet alleen bij de bezoekers, maar ook bij de mannen zelf goed in smaak.

Sheffieldse formatie overtuigt opnieuw maar maakt het zichzelf lastig

Vanavond keren de heren van The Crookes op eigen verzoek terug naar Rotterdam. Het vorige optreden, een paar maanden geleden, viel blijkbaar niet alleen bij de bezoekers, maar ook bij de mannen zelf goed in smaak. The Crookes teert nog steeds op het debuutalbum Chasing After Ghosts, een sterke plaat met een flinke knipoog naar de jaren ’80 van The Smiths. Romantische nummers met het nodige gitaarwerk. Dat leidde tot een energiek en kwalitatief optreden eerder dit jaar in Rotown, dat naar meer smaakte. Of deze lads uit Sheffield een paar maanden verder op hetzelfde podium nog steeds weten te overtuigen, is dan ook een vraag die moet worden uitgezocht.

Ook Rotterdam heeft last van de mist en dat heeft duidelijk invloed op de opkomst deze avond. Slechts honderd man zien The Crookes, in een andere formatie dan vorige keer, in de vertrouwde blousjes rond een uur of tien het podium opkomen. De sympathieke gitarist Alex Saunders heeft pas geleden de band verlaten, wat toch als een gemis kan worden gezien. The Crookes opent de avond nog wat ongelukkig met ‘City of Lights’, maar als ‘Just Like Dreamers’ en ‘Chorus of Fools’ worden ingezet draait de machine weer op volle toeren. Met frontman George Waite heeft the Crookes een goede in huis. Waite is net als bij het vorige optreden goed bij stem en energiek, de danspasjes kunnen niet op.  

Ondanks het vertrek van Saunders vervult de nieuwe gitarist Tom Dakin zijn rol vanavond prima en is goed op stoom. Het viertal oogt fris en scherp, met genoeg ruimte om de creativiteit zijn vrije loop te laten gaan. Hits als ‘Godless Girl’, ‘The Crookes Laundry Murder, 1922’ en ‘Bright Young Things’ zijn goede voorbeelden hiervan. De heren blijven bescheiden en dankbaar tegenover het publiek. Of het nu voor een volle zaal is of voor honderd man, het viertal heeft plezier in wat ze doen en willen dit zo duidelijk mogelijk overbrengen. Dat lukt de heren, opnieuw, dus erg goed.

The Crookes speelt vanavond een thuiswedstrijd. Elk nummer wordt dankbaar ontvangen en net als het vorige optreden overtuigend de zaal ingespeeld. Frontman Waite kletst met het publiek, zingt een schreeuwlelijk een nummer toe en huppelt vrolijk rond tussen zijn kameraden. Toch roept dit optreden vraagtekens op. Op twee nieuwe nummers na is de setlist vrijwel hetzelfde als vorig jaar. De band heeft een interessante sound, en sterke frontman en oogt volwassen. Een perfecte mix voor een werkende formule. Het is daarom ook zonde om maar met 100 man naar zo veel talent en potentie te kijken. De band maakt het met hun beperkte materiaal daarom zichzelf veel te lastig.

The Crookes weet uiteindelijk opnieuw Rotterdam te overtuigen. Met hun toch eigenzinnige sound is de band in staat om veel hogerop te komen dan waar het nu staat. Daarom moet de formatie zo snel mogelijk terug naar het thuisland om aan album nummer twee te werken. Zanger Waite vertelde na het optreden dat dit album rond de zomer zal verschijnen, precies wanneer de band voor Pinkpop geboekt staat.