Een avond genieten met Customs in Rotown

Strak spel van de heren in pak

Tekst: Lodewijk Hoebens Foto's: Sandra Grootenboer ,

Zaterdagavond stonden de Belgische heren van Customs in een uitverkocht Rotown. Anderhalf jaar na hun eerste bezoek zijn ze terug om hun tweede album Harlequins of Love voor te stellen. De altijd moeilijke tweede kreeg een wat bredere sound met enkele zeer catchy pianomelodietjes.

Strak spel van de heren in pak

Zaterdagavond stonden de Belgische heren van Customs in een uitverkocht Rotown. Anderhalf jaar na hun eerste bezoek zijn ze terug om hun tweede album Harlequins of Love voor te stellen. De altijd moeilijke tweede kreeg een wat bredere sound met enkele zeer catchy pianomelodietjes.

 

Zo ook voor opener Onwards en Upwards waarin ze de meer synth gedreven kant opzoeken van de New Wave. Helaas is de pianoman ziek vanavond. Het viertal houdt wel van enige regelmaat aangezien dit ook het eerste nummer is op de plaat. In maart vorig jaar openden ze met The Matador, de eerste song van hun debuutalbum 'Enter the Characters'. Deze track zorgt nu voor een leuke opleving in het midden van de set. Met Toupee, de single van het moment, hieraan voorafgaand.

 

Rex, de grootste hit in Nederland, komt ons vroeg tegemoet en zorgt dat er snel een fijne toon wordt neergezet. Customs heeft in hun korte carrière sowieso al een flinke stapel catchy songs achter hun naam staan. Zanger Kristof Uittebroek, in een kostuum waar Hugh Hefner jaloers op zou zijn, praat alles prettig aan elkaar. Tussen de hoeveelheid oude songs valt vooral nieuweling Samstag, im Lido op. "Een leuk avontuur in Berlijn": zo deelt de zanger ons mee over het zaterdagavondgevoel.

 

Dat gevoel is zeker aanwezig. De band staat strak te spelen en ze hebben er duidelijk zin in. Het tweede deel van de set blijft van een constant niveau waarin we vooral nieuw werk krijgen te horen. De singles Velvet Love en Harlequins, van het tweede album, zorgen zelfs voor wat danspasjes. Helaas leent de muziek zich niet helemaal om te swingen. De liedjes zijn stuk voor stuk melodieus en laten je hoofd regelmatig heen en weer knikken maar de gevarieerde zaal, van jarige tieners tot oude rockers, komt niet echt los.

 

Customs maakt dan ook vooral luistermuziek. Bovendien spelen ze misschien wel té strak, als je eenmaal in het ritme zit begint het volgende nummer al. Genoten wordt er wel en met die andere grote hit Justine sluiten de heren waardig af. Helaas kon zanger Kristof ons nog niks meedelen over festivalgeruchten maar met hun boeiende tweede album mogen ze straks zeker niet ontbreken op de zomerse weides.