In de bouwput van het voormalig stadskantoor was zaterdag het decor van Kytopia, het project en vrijstaat van Colin Benders (Kyteman). In samenwerking met Motel Mozaïque en Parfum de Boem Boem werd de bouwput omgetoverd tot een concertruimte. Speciaal voor deze locatie schreef Colin 'Requiem' waarin wordt stilgestaan bij het geleefde en afscheid wordt genomen van een oude vriend en het stadsgebouw. 

Voordat het publiek de bouwput mag betreden worden er bouwhelmen uitgedeeld en wordt aan het  publiek het verzoek gedaan om alvast in een passende stemming te komen. Het wordt zo al snel duidelijk dat het geen lichtvoetige avond gaat worden. Om klokslag negen uur gaat het terrein open en zoekt het publiek onder begeleiding van orgelmuziek een zitplek. De combinatie van de orgelklanken en het half gesloopte gebouw, zorgen voor een sinister geheel.

De muzikanten zijn opgesteld in de openingen van het gebouw. In het midden staan een kraan en een machine met een enorme grijper. Allereerst spelen de strijkers een klassiek en gevoelig stuk. Dit wordt gevolgd door blazers en verschillende pianosolo's en een orgelsolo met een koorknaapje. Tussendoor wordt er gesproken door een voorganger, die spreekt over het leven, liefde en verlies.

Eén van de hoogtepunten is de ballerina die door twee mannen het terrein wordt opgedragen en sierlijk danst terwijl er slechts een cello speelt.

Tegen het einde van het concert wordt één van de piano's opgepakt door de grijper en in de lucht getild. Met een dreigend gegrom valt de piano uiteindelijk op de grond en wordt de piano begraven onder een struik rozen. Colin neemt vervolgens afscheid en het publiek wordt uitgenodigd om, onder het toezicht oog van het creatieve brein van deze avond, de roos die ze bij de ingang hebben gekregen bij de piano te leggen. Inmiddels is het gaan regenen, wat de sfeer nog meer kracht bij zet.

Bij de uitgang is er koffie met cake, zoals het hoort bij een afscheidsdienst. Al met al was het een zwaarmoedige avond, maar vooral een bijzondere ervaring.