De popunie presenteerde op 23 januari de verzamel-cd ‘Heartbreakers & Ass Shakers’. Op deze cd zijn de beste bands uit Zuid-Holland te horen. In de basement en het café van WATT kon het publiek afwisselend genieten van optredens van negen bands die aan de cd hebben meegewerkt.

De avond werd in het café geopend door Tokyo-A-GoGo! Een jonge band met een fris geluid. De bandleden ogen in het begin nog wat onwennig, maar gaandeweg het optreden komt de band er goed in en kan geconcludeerd worden dat deze band zeker potentie heeft.
De songs liggen prettig in het gehoor en weten mede door de gitaarsound en de sterk aanwezige bas te boeien.

Na dit optreden gaat het publiek in draf naar de basement waar Kingfisher Sky al klaar staat. Met ex-bandleden van Within Temptation en Orphanage zijn de verwachtingen hoog gespannen. De band ziet er indrukwekkend uit en het optreden blijkt dit ook te zijn. Zangeres Judith heeft een klassieke achtergrond en dit is goed te horen. De celliste die de band ondersteunt is een mooie aanvulling op de dromerige, sprookjesachtige sfeer die het geheel uitstraalt. Voor de liefhebbers is Kingfisher Sky zeker een aanrader.

Het derde optreden van de avond wordt verzorgd door Long Conversations and the Closet Orchestra. Singer-songwriter Olaf Caarls is de frontman en beschikt over een geweldige strot. Niet voor niets won hij al de Grote Prijs van Zuid-Holland in de categorie singer-songwriter en werd hij derde in de finale van de Grote Prijs van Nederland. Olaf maakt indruk met breekbare, maar toch krachtige liedjes. Er wordt gebruik gemaakt van cello en een melodica, wat de songs een eigen sound geeft. Enig minpuntje is het publiek, dat schaamteloos hard door het optreden van Long Conversations and the Closet Orchestra heen praat.

Junior Eats Alone bestaat uit een 8-koppige band inclusief blazerssectie. De band weet te boeien met melodieuze pop/rock liedjes met een melancholische ondertoon. Naast mij hoor ik iemand zeggen dat de band goed naar Radiohead heeft geluisterd. Hoewel de sound van deze band anders is, met name door de blazers, zit er toch een kern van waarheid in deze opmerking. Waarschijnlijk kan de band zich vervelender vergelijkingen voorstellen.

Atombox is de eerste band van vanavond die in vol volume knalt in een sterk optreden. Met stevige, vuige rock met een vleugje blues zorgt de band ervoor dat het publiek voor het eerst vanavond echt in beweging komt. De door de Popunie verstrekte oordopjes zijn bij dit optreden geen overbodige luxe.

The Stud Muffins maken melodieuze, Amerikaans aandoende pop/rock. Het geheel klinkt geroutineerd en gelikt, maar weet niet echt te boeien. De muziek kabbelt gedurende de set lekker voort, maar wordt nergens spannend. Dit is jammer, want muzikaal gezien zit het geheel wel goed in elkaar.

De zanger van The Exitors slaagt erin om in zijn eentje het strakke tijdschema en daarmee het verloop van het programma in de war te schoppen door te laat on stage te verschijnen. Eenmaal op het podium ziet het publiek een band met een behoorlijke ‘attitude’. De springerige, catchy nummers liggen prettig in het gehoor. Na een aantal songs verslapt de aandacht van het publiek enigszins en loopt de zaal alvast leeg om naar het optreden van Vixy te gaan kijken.

Ska-band Vixy maakt er een feestje van. Het publiek komt los en de basement verandert in een dansende menigte. De band lijkt er zelf ook van te genieten en zet er gedurende het optreden steeds een tandje bij. Het feestje wordt compleet als de band aan het einde van de set muziek in Balkanstijl gaat spelen.

Aan Anderson de taak om het optreden van Vixy te overtreffen. Met hun electronische sound is Anderson de perfecte afsluiter van de avond en een prima opwarmer voor de rest van de nacht.

Al met al kan teruggekeken worden op een geslaagde, strak georganiseerde avond en heb ik weer een paar leuke bandjes ontdekt. Op naar Heartbreakers & Ass Shakers deel IV!