Rotterdam heeft iets met het verticale. Loop rond in de stad en waar je ook kijkt wordt de hoogte in gebouwd. Maar niet alleen de buitenarchitectuur wordt hierdoor gekenmerkt, ook binnenshuis lijkt het een Rotterdamse kernwaarde. Neem eens de grote zaal van Waterfront. Een flinke pilaar midden voor het podium. De Exit heeft aan een enkel exemplaar niet genoeg. De Maassilo - logischerwijs een en al palen. Dizzy doet er nog een schepje bovenop en heeft, als ware het een paaldansklare locatie, een exemplaar midden op het podium staan. En ook Rotown meet zich in iets bescheidener proporties met de Waterfront standaard. Maar dit alles geheel terzijde, het gaat natuurlijk om wat er op het podium gebeurt. Zaterdagavond stond – niet voor de eerste keer – GEM in Rotown. De band heeft al eerder een bezoekje gebracht aan het oudste poppodium van Rotterdam, en eerder op de dag speelden ze nog een kleine set bij platenzaak Sounds. Zie daar een stevige portie album promotie. Misschien was dit wel de warmste dag waarop ze in Rotterdam hebben opgetreden. Buiten zitten de terrassen van de Binnenweg nog vol, een zomerse drukte heerst in de stad. Binnen is het nog een graadje warmer, want ook de zaal is rond tien uur voor driekwart gevuld. Door wat zomerse vertraging speelt de band al bij binnenkomst. Een (voor pop) traag, melodieus nummer met bijna symfonische akkoorden. Zomers zwoel kunnen we het nou weer niet noemen, maar er kan wel worden meegeneuried, want er komen regelmatig wat betekenisloze vocals langs die ervoor gemaakt lijken. Bij het schrijven van de teksten had men blijkbaar in de zijlijn het kernwoordje “meezingbaar” genoteerd. Na nog een tweetal nummers van gelijke strekking, komt er een flinke tempo-wisseling; de drums treden naar de voorgrond, de gitaren worden korter aangeslagen en er komt beweging in zowel de band als het publiek. Een aanstekelijk ritme en catchy tunes brengen meteen een energieke sfeer in de zaal. Hier en daar zijn de fans er ook makkelijk uit te halen; er zijn duidelijk bewegende lippen waar te nemen. Een paar van deze nummers leveren de climax van de avond, daarna wordt het weer tijd voor wat rustiger werk, al nemen de drums ook nu nog een meer prominente plek in. Rond een uur of elf wordt het tijd voor de toegiften, waarvan de afsluiter een mooie combinatie-overgang van stijlen en tempo’s heeft; een soort medley-mixup in een nummer. Voorlopig kan Rotterdam weer even vooruit met deze GEM fix.