Sinds zijn debuutplaat Conversations With The Unseen geldt de uit Birmingham afkomstige Soweto Kich als één van de beloftes van de Engelse jazzscène. Op dit album uit 2003 verraste Kich met een sprankelende mix van jazz en rapmuziek, waarbij hij zowel zijn saxofoon als zijn MC kwaliteiten liet horen. Afgelopen zaterdag speelde de jonge Brit in Lantaren Venster de grensoverschrijdende composities van zijn pas verschenen tweede cd A Life In The Day of B19. Mooi was daarbij te merken hoe Kinch, bijgestaan door een bassist, gitarist en drummer, zorgvuldig zijn concert opbouwde. In het begin speelde het viertal relatief rustige bebopstukken die af en toe onderbroken werden voor rapfragmenten. Langzamerhand kwam de band meer los, ging het tempo omhoog en werd de traditionelere benadering verruild voor meer elektronische jazz. De gitarist ‘ontdekte’ het wah-wah pedaal en de andere effecten, terwijl Kinch live samples opnam en afspeelde en ondertussen de meest wonderlijke geluiden uit zijn saxofoon toverde. Hierdoor ontstond een veelheid aan geluiden die af en toe duizelingwekkend, maar vooral funky en bezwerend was. Kinchs raps versterkten de hardheid van de muziek maar leverde ook de hilarische momenten op, waarin hij de Amerikaanse bling-bling cultuur op de hak nam. Zelf vond ik de jazzliedjes een stuk beter dan de rapnummers. Dit artikel is tot stand gekomen door de samenwerking tussen 3VOOR12 Rotterdam en het UK Studententeam (zie link)