Straks gaat Cheech Wizard zonder zanger Rob van Gameren door als Firetime. Dat moet een instrumentaal collectief worden waar ruimte is voor gastbijdragen, geheel in de geest van de scene rondom B&R, Doodoo’s Coffee, Stöma, Harry Merry en ook Clayborn. Uitwisselingen en wederzijdse ondersteuning moeten verder bevorderd worden door de exploitatie van een repetitie- en opnameruimte die men aan het inrichten is. Het zal ongetwijfeld een productieve boel worden maar of bandnamen nu nog iets te betekenen hebben wordt zo wel een beetje de vraag. Voor de nieuwe band Firetime is er eerst nog de gelijknamige plaat die evenals voorganger Forth wordt uitgebracht op het label Zabel. Grote verrassingen ten opzichte van het eerdere werk biedt deze nieuwe plaat niet al is Firetime misschien wat meer behapbaar. De nummers zijn nergens te lang en uitgewerkt rondom duidelijk herkenbare thema’s. Dat neemt niet weg dat men weer excelleert in rare ritmes en ook nog wel eens van de hak op de tak wil springen. Na de opname van Firetime nam er al een nieuwe drummer plaats, Arjen van der Straaten. Belangrijk nog voor deze plaat echter, was de komst van gitarist Nanko Huisman die in 2005 weer van zich liet horen middels optredens met het uit de as herrezen Doodoo’s Coffee, als ook Cheech Wizard en een overrompelend elektronisch debuut getiteld Nanko. Bij Cheech Wizard is hij vrij goed te herkennen met een wat ronder en soms ook ijler geluid. Het nummer Special Jellies van voornoemd solodebuut wordt hier op onherkenbare wijze hernomen en is voor de gelegenheid No One Home gedoopt. Dat resulteert in één van de meer introverte takes op deze plaat. Ook kan hij goed uit de voeten met hier en daar wat funky slagwerk. Maar vooral zijn eigenzinnig en subtiel gebruik van delay en God weet welke andere geluidseffecten in een spannend intro als dat van Billboard is bijzonder fijn. Fantastisch ook is in dit verband de albumopener Firetime, een van de langere nummers op de plaat. Het begint met een lange instrumentale passage waar de geluiden van Nanko mooi worden afgezet tegen een ritmisch prettig rollende akkoordenprogressie van gitarist Martin Ruiten zoals dat hem onderhand wellicht een beetje typeert. Altijd slaat hij net een andere weg in dan je verwacht maar ondertussen klopt het geheel wonderwel. Naast de hoekige, snellere composities als Tokyo staan er dus de nodige rustige stukken op deze plaat en die zijn zeer goed verteerbaar. Het is ook in nummers als deze dat zanger Rob van Gameren goed tot zijn recht komt. Prachtig is het om te horen hoe hij pratend en dan van laag uit het register met zijn stem omhoog kruipt in No One Home. As Far as the Stars is een compositie van zijn hand, een melancholiek, akoestisch nummer. Het sluit hier de plaat af en mag misschien als voorbode dienen van zijn aangekondigde solowerk. Ondertussen is de “opheffingsuitverkoop” van de Cheech Wizard catalogus aangekondigd. Drie cd’s voor de prijs van één inclusief de nieuwe plaat, en dat kost dan slechts vijf euro. Het is werkelijk spotgoedkoop voor alleen al Firetime en lijkt me niet het besluit dat een band als deze verdient. Misschien resulteert het wel in een bomvol Exit deze zaterdag want dat is het soort afscheid dat je een band als Cheech Wizard toewenst. De zwanenzang Firetime is in ieder geval een waardig besluit.