Black Oak, meer hardcore dan Thunderdome

Happy hardcore kickdrum breekt het ijs in lichtschip V11

Jeffrey Zweep ,

Wanneer Black Oak in een ramvolle en warme V11 opener ‘Gallop’ inzet, blijkt de kickdrum niet helemaal goed te zijn afgesteld, met een gekke hardcore galm tot gevolg. Misschien wel de beste manier om het ijs te breken: De band zet het nummer opnieuw in en het publiek zet een stapje dichter naar het podium. Het publiek is weer bij de les na deze valse start en is ook gelijk goed wakker na deze net iets rauwere versie van het nummer.

Het zijn stuk voor stuk pareltjes die vanavond voorbij komen. Wat dacht je van de fijne uitvoeringen van het opbouwende ‘Melee’, het subtiele ‘When The Night Is All I See’ of het superfolky klinkende ‘Because It’s There’. Opvallend is dat het in deze livesetting net wat rauwer en voller klinkt in vergelijking met de plaat. De sound is warm te noemen en live merk je pas hoé goed de stemmen van Geert van der Velde en Thijs Kuijken bij elkaar passen. Zeggen dat ze voor elkaar gemaakt zijn gaat wat ver, maar de twee totaal anders klinkende vocalen complimenteren elkaar.

De band is inderdaad het project van Geert van der Velde (The Black Atlantic) en Thijs Kuijken (I Am Oak), die in 2014 de samenwerking aangingen met eerst een split-EP en nu een prachtige full lenght, Equinox. Uiteraard staat de show in het teken van die plaat, die bomvol met frisse folk staat, maar die eerder genoemde selftitled EP kan niet achterwege blijven. Hoogtepunten hiervan zijn het door Van Der Velde solo gespeelde ‘Fracture’ en ‘How Long?’ door Kuijken alleen.

Het publiek danst voorzichtig waar het kan en na elk nummer is het applaus luider: het moge duidelijk zijn dat Black Oak in Rotterdam een recept voor succes is. Afsluiter ‘Hunker’ is een soort samenvatting van de band én de show: subtiele samenzang, spelen met hard/zacht en het heerlijk meezingbare refrein. En dit alles dus op een boot. Ik bedoel lichtschip. Een fantastisch optreden.