Alice Phoebe Lou mag het spits afbijten. De Berlijnse straatmuzikante weet ondanks de onrust in de zaal met een spelletje de aandacht te trekken. Ze telt tot drie waarna de zaal in koor ‘ssssh’ roept. Dromerig zingt ze over palmbomen uit Zuid-Afrika, waar ze oorspronkelijk vandaan komt. Met haar unieke donkere stem weet ze de toeschouwers te boeien. Het podium is voor haar alleen en alle ogen zijn op haar gericht. Ze begeleid zichzelf met gitaar terwijl ze zingt over tijgers in een kooi en dolfijnen in een zwembad. Dat zij het daar niet mee eens is, is door de emotie van haar gezicht af te lezen.
Concertverslag: Boy & Bear
Een indiefolkband met een geheel eigen sound
Op donderdagavond vindt het enige Nederlandse optreden van de Australische indiefolkband Boy & Bear plaats in Rotterdam. Ooit begonnen als soloproject en inmiddels bestaat Boy & Bear uit een voltallige vijfkoppige band. Vorig jaar kwam hun nieuwe album ‘Limit of Love’ uit. Een album met vocale harmonie en energieke folk. Annabel mag de mannen deze avond verwelkomen in Rotterdam.
Dan is het de beurt aan de Australische mannen. Vijf man sterk wordt op het podium ontvangen met een daverend applaus. Wat opvalt is de bijzondere indeling op de planken. Het drumstel staat niet op de achtergrond, maar helemaal vooraan. Boy & Bear gaat van start met een nummer uit het gelijknamige nieuwe album: ‘Limit Of Love’. Dave Hosking brengt al dansend een geheel eigen sound ten gehore. De drummer laat weten dat het fijn is om weer terug te zijn in Nederland. Dat vinden wij ook!
Het ene na het andere nummer van het nieuwe album wordt gespeeld. Af en toe wordt er plaats gemaakt voor een van hun eerdere songs. Bij het nummer ‘Lordy May’ blijkt de gehele band over vocaal talent te beschikken. Het publiek luistert geruisloos naar de vocale harmonie. En dat terwijl de band er bijna niet zou zijn geweest vanavond: “It turns out there’s a Rotterdam in Germany too”.
De indiefolkband vertoont weinig performance, maar vooral hele goede muziek. Iedereen doet zijn ding op het podium en dat blijkt genoeg te zijn voor de toeschouwers. Want bij het nummer ‘Feeding Line’ gaan zelfs de voeten van de vloer. De heren hebben het beste voor het laatst bewaard. De unieke sound van de band is weer goed terug te horen in het nummer ‘Just dumb’. Ze worden vaak vergeleken met Mumfords & Sons, maar vanavond wordt bewezen dat dit niet terecht is.
Geen clichés: de laatste twee nummers zijn aangebroken en daarna verlaten zij het podium. Niet om nog eens terug te komen voor een laatste toegift. Bij ‘Part Time Beliver’ laat Boy & Bear zien dat ze ook nog eens goed kunnen rocken. Met dank aan de gitarist die vol overgave zijn gitaarsolo speelt. De avond wordt afgesloten met het al eerder gespeelde nummer ‘Walk The Wire’. Dit maal met meer energie, alsof het het laatste nummer is dat ze ooit spelen.
“See you next time”. Zo verlaat de band het podium. De drummer deelt nog even snel wat handtekeningen uit en de leadzanger schenkt zijn plectrum aan een fan. Het publiek verlaat tevreden de zaal. Het was een avond met gevoelige nummers, dromerige folk en energieke rock. Boy & Bear vervolgt hun reis richting Brussel.