Plaatrecensie: Yokocola - Cellarsounds

Muziek voor in een zwartgrijze bedompte betonnen kelder

Tekst: Jethro Rasing ,

Het psych punk debuut album 'Cellarsounds' van Yokocola maakt zijn naam waar, keldergeluiden. Zangeres Sid Idiopath, gitarist Rudolph Heimat, toetsenist Otto Didak, basgitarist Matthijs Felix en drummer Kay Hessels maken volgens de bio punk on acid, proto punk, drone, psychedelic en kraut-rock. In de zeven nummers op hun langspeler weet de band dit muzikaal voor elkaar te spelen zonder dat er een nummer uit de toon valt

In het openingsnummer 'Telling Stories' komen zo Jeffeson Airplane, Weekend at Waikiki maar ook het gitaargeluid van Depeche Mode uit de tijd van Violator langs met een stem die hier doet denken aan PJ Harvey. 'Deep Red Dream' vervangt dit gitaargeluid door een proto punk invulling en Sid Idiopath vult dit qua histerische zang prachtig in. Rustpuntje 'Hey Beautiful', dat drijft op latin achtige hip hop achtige beats, blijft door de toon en door de zang binnenboord. Gezien de rest van het album zijn de nummers 'City of Sleepers' en 'Dead Road' pure middle of the road te noemen waar bij het laatste nummer de input van Sid Idiopath nog voor een vleugje punk zorgt.

Het album sluit af met de nummers 'Taste' en 'Longin'. Het nummer 'Taste' met zijn terugkerende gitaarlijntje en repeterende zang vat de vijf voorafgaande nummers mooi samen. Maar, met 'Longin', met voortstuwende drums, de declarerende, meer venijnige zang van Sid Idiopath, en dito gitaar, bas en synthesizer laat Yokocola horen wat het werkelijk kan, een zwartgrijze bedompte betonnen kelder meeslepen naar plaatsen waar het mogelijk nog muffiger ruikt, en dat is een compliment.