Opener “Prelude” geeft de luisteraar een voorproefje op wat komen gaat. Dromerige synthesizers met dof klinkende vocalen vormen een passende introductie naar het single-waardige ‘Call It What We Are’. Het nummer heeft een hoog meezing-gehalte. Een sausje waar veel nummers op de plaat overigens mee lijken te zijn overgoten.

Via een sfeervol interlude komen we uit bij single ‘Square’. De wat trage aanloop, maakt eenmaal bij het refrein aangekomen plaats voor een dansbare plaat die sterk doet denken aan het recente werk van Coldplay. Het is duidelijk te horen waar de band haar invloeden vandaan haalt. Kensington vormt ongetwijfeld een grote inspiratiebron, maar qua sound heeft The Artificial ook veel weg van het populaire The Brahms.

De gepolijste nummers leunen sterk op de dansbare ritmes. Melodisch gezien is de muziek niet altijd even interessant en kan vooral ‘Run Run Run - For Your Life’ weinig bekoren. Na een tweede interlude wordt de plaat afgesloten met opeenvolgend ‘Athabasca’ en ‘Symbols & Icons’. Laatstgenoemde vormt een uitzondering op het dansgehalte dat het merendeel van de muziek domineert en sluit de EP rustig af.

Met ‘Solar’ levert The Artificial een aanstekelijke nummers af. Origineel is het niet, maar de muziek spreekt ongetwijfeld liefhebbers van Kensington, Coldplay en concullega’s The Brahms aan.