Een oproep om de funk levend te houden

Plaatrecensie: Raise the Ace - Boskopu (EP)

Tekst: Koen Hoogendoorn ,

Verhoog het hoogste. Wie de band-naam (Raise the Ace) vertaalt, ontdekt meteen het ultieme doel van de band. Met zo’n ambitieuze en optimistische insteek is het dan ook niet geheel onverwacht wat voor muziek deze 5 koppige formatie maakt, snoeiharde funk. Het type funk wat in begin jaren ’80 nog werd beschouwd als ‘zwarte muziek’, het stigma wat de Red Hot Chili Peppers heeft verbroken met haar doorbraak in deze scene. Laatstgenoemde is dan ook meteen een groot voorbeeld van Raise the Ace, hetgeen absoluut is terug te horen op de plaat. Met ondertussen een halve finale plaats bij Bandboost en een EP Release in Rotown op de planning, is het hoogste tijd dat deze EP beluisterd gaat worden. Creëert de band daadwerkelijk een, voor deze tijd, nieuw geluid en biedt het daardoor weerstand tegen de opkomende indie-rock bandjes van nu?

Dat de gasten funk maken, mag duidelijk zijn. Hieraan worden we herinnerd tijdens de inleiding van de plaat, waar frontman JP Fisher een oproep doet om de funk levend te houden, een oproep dat ondertussen clichématig in elk funk album lijkt gezegd te moeten worden door enerzijds de band of anderzijds de fans.

Dit thema is dan ook niet het enige gebrek aan originaliteit dat terugkomt op de EP. Zo is het te doorzichtig dat hun grote invloed, Red Hot Chili Peppers, ook daadwerkelijk een grote invloed heeft gehad op het geluid van Raise the Ace. Track twee op de plaat, ‘Keep Your Cool’ is hiervan de climax. Wat betreft opbouw en zelfs melodie lijkt het nummer ontzettend veel op ‘Naked in the Rain’ van het album Blood Sugar Sex Magik. Los daarvan is de single wel de meest toegankelijke track van het album, en daardoor dus ook de single.

Een ander punt wat veel terugkomt op de EP zijn de repetitieve melodieën van de frontman, die daardoor helaas de uitstekende instrumentatie van de band ook meer simpel en voor de hand liggend laat klinken. Door deze terugkerende melodieën beginnen er namelijk heel snel patronen op te vallen in de muziek van de band, waarvan de sound en uniekheid van de formatie het slachtoffer wordt. Echter laat hij af en toe (zoals de bridge van openingstrack Boskopu) zien dat hij uitstekend kan rappen, hetgeen de sound meteen veel frisser laat klinken en hierdoor daadwerkelijker de luisteraar weet te interesseren. Het valt dan ook te hopen dat dit op toekomstige nummers vaker zal gebeuren, waardoor het geluid van Raise the Ace veel meer tot zijn recht zal komen.

Toegegeven, originaliteit is misschien niet hetgeen wat de band bedoelt met; ‘raise the ace’. Zoals uit de biografie van de band blijkt willen zij de meest energieke band uit regio Rotterdam worden. Het is dan ook makkelijk in te beelden hoe dit live te keer zou kunnen gaan, deze plaat moet dan ook vooral worden beschouwd als een ‘blueprint’ van de band waarmee zij hopelijk live hun ware aard kunnen laten zien. Ironisch genoeg is op die manier hun grote inspiratie ook bekend geworden, namelijk door de energie die live oversloeg en vooral niet door de eerste platen.

Raise the Ace is instrumentaal gezien een strakke band, die een geluid brengt wat tegenwoordig niet vaak meer wordt gehoord. Los van de overduidelijk hoorbare inspiratiebron, kunnen ze met deze tracks Rotown op 12 april zeker laten dansen.

Nu is het alleen nog maar wachten op een volledige plaat die qua diversiteit en originaliteit ook in de buurt gaat komen van Blood Sugar Sex Magik, en niet alleen qua funk gehalte.