Het einde van april mag dan in zicht zijn, maar de wanten en sjaals hebben hun vaste plek aan de kapstok nog niet kunnen vinden. De eer is dus geheel aan de Amsterdamse rapper Donnie om de zaal van Annabel eens lekker op te warmen. En laat het daar nou net mis gaan. Met alle goede bedoelingen krijgt de arme ziel het maar niet voor elkaar. Het publiek is taai en lijkt meer interesse in elkaar te hebben, dan in wie er op het podium staat. Het is duidelijk: de menigte zit vanavond niet op een voorprogramma te wachten.
Concertverslag: De Jeugd van Tegenwoordig in Annabel
Rotterdam is niet vies van een portie rap. Zelfs niet wanneer deze uit Amsterdam komt.
Rotterdam is niet vies van een portie rap. Zelfs niet wanneer deze uit Amsterdam komt. Zo geeft rapformatie De Jeugd Van Tegenwoordig bijvoorbeeld in één maand tijd maar liefst drie concerten in de stad. Van Annabel, via Oranjebitter naar een wederom uitverkochte tweede show in Annabel. Het kan allemaal hier in de havenstad.
Dan, na een klein half uur ombouwtijd, betreden de pioniers van de Nederhop de planken. Het is gelijk duidelijk waarom collega-rapper Donnie het even eerder zo verdomde zwaar had. Annabel staat namelijk direct bij het inzetten van “Tante Lien” op haar grondvesten te schudden. Een stevige gedaante in de vorm van Willie Wartaal heet de zaal welkom. Al vroeg in de set wordt het publiek op “Hollereer” getrakteerd. Een avond vol hits belooft het zeker te worden.
Mooi is om te zien hoe het viertal op het publiek kijkt, als ware het een spiegel. De zaal staat vol met, je raadt het al: de jeugd van tegenwoordig. Er is geen oudere te zien, en dat is misschien maar goed ook. Het gaat er namelijk ruig aan toe. Vjèze Fur sleurt een meisje vanuit de zaal het podium op, dat vervolgens een fles champagne krijgt toegestopt. Of ze die even over de mensen op de eerste rij leeg wil spuiten. Zo gezegd, zo gedaan. Even later veert heel de zaal weer letterlijk op en neer tijdens “Buma In Mijn Zak”. Het Mokums kwartet doet er bovendien nog een schepje bovenop. “Wie heeft er zin om een potje helemaal krankzinnig te worden?”, schreeuwt Faberyayo in zijn microfoon. Er wordt vrolijk op losgebeukt en ach, dat beetje blauwe plekken lijkt niemand te deren.
Zelfspot is de langharige Faberyayo eigen, komen we gaandeweg achter. “Normaal lopen we van het podium af, maar dat gaan we nu niet doen”, verklaart hij. “Gaan we nog een encore doen, Fred?”. Met monsterhit “Watskeburt?!” lijkt het einde van de show in zicht te komen, maar niet voordat er drie jonge bebrilde knaapjes het podium opgeroepen worden. Zij krijgen opdracht om het publiek in te springen. Hatsekidee, daar vliegt het spul de zaal in. Vjèze Fur doet even later zelf vrolijk mee.
Van de jonge, verliefd kijkende meisjes op de eerste rij tot de ruigere bonken achterin de zaal: iedereen heeft het vanavond naar zijn zin. De avond zit vol grote hits als “Sterrenstof”, “Hollereer”, “Get Spanish” en “Watskeburt?!”. Fan of geen fan, iedereen wordt op zijn wenken bediend. Nieuw werk van de meest recente plaat “Manon” wordt ook gespeeld en slaat zeker niet minder goed aan dan de bekende muziek. Om maar een eindoordeel aan de beestenboel in Annabel te hangen, het volgende: De Jeugd Van Tegenwoordig staat meer dan tien jaar na hun doorbraak nog steeds als een huis en kan met een zorgvuldig afgemeten dosering sterrenstof in haar reet nog vele jaren mee. Hulde!