De avond wordt geopend door Mum & Dad, een doom metal project van Bong-Ra, DJ Skullfuck en Ladyscraper. Deze drie producers hebben hun laptops en draaitafels thuisgelaten om eens flink op de gitaren te beuken. ‘This is our first gig, actually… yesterday was the first time we played together’. Hoewel ze inderdaad nog een beetje zoekende zijn op het podium, geven ze een behoorlijk lekkere set weg. Na Mum & Dad is grindcore, noise formatie Sissy Spacek, vernoemd naar de Amerikaanse actrice, aan de beurt. De band maakt gebruik van heftige samples, gecombineerd met tweesnarige basgitaar, drums en krijsende vocals. Ze spelen een strakke set met nummers van maximaal 45 seconden en na 15 minuten is het alweer afgelopen. Precies lang genoeg, en iedereen gaat uitgeput een biertje halen.
Mum & Dad, Sissy Spacek, Sleaford Mods en Shitwife maken de eerste dag van RVLT festival tot een succes
‘We ain’t gonna do no fuckin’ encores mate. We ain’t gonna walk all the way off the stage just to walk all the way back mate.’
Het is altijd goed vertoeven in Worm, het centrum voor avantgardistische recreatie. Zo ook vanavond met Sleaford Mods uit Nottingham, England. De avond is onderdeel van het driedaagse RVLT festival en naast Sleaford Mods staan ook Mum & Dad, Sissy Spacek en Shitwife op het affiche. RVLT is een samenwerking tussen Worm en het Rotterdamse crossbreed, breakcore en drum ’n bass label PRSPCT.
Het podium wordt leeggehaald en er wordt een laptop op twee bierkratjes geplaatst. Twee man komt het podium op: Jason Williamson en Andrew Fearn, Sleaford Mods. Fearn heeft in zijn ene hand een biertje en met zijn andere hand drukt hij op play. De backing track start en Williamson loopt, met één hand in zijn zij, naar de microfoon: ‘This is the four second warning and its gunna scab all your lot. It's gunna drag you down to key markets and shoot you all in the car park, key markets where’s the key? It's calling me courtesy counter and bleak me, green coat and isles of nothing I got the sack. I thought fuck, me didn’t do nothing obviously.’ Het is Arabia, een nummer van het nieuwste album Key Markets. Sleaford Mods is zo’n band die waarschijnlijk is begonnen als een geintje maar in 2013/2014 kregen ze al veel positieve aandacht van de internationale muziekpers. De compromisloze, punky nummers, de ogenschijnlijk simpele, maar effectieve opzet is zeer verfrissend in een tijd van gelikte indie rock en zoetsappige droompop bandjes.
Wie de show op Lowlands in 2014 gezien heeft, zal het meteen opvallen dat Sleaford Mods zich in de tussentijd verder ontwikkeld heeft. Hoewel het oorspronkelijke concept van de band niet wordt aangetast, bevat het nieuwe album meer diversiteit. Dit houdt in dat niet elk nummer meer bestaat uit een simpele drum- en basgitaarsequence, in hetzelfde tempo en drie coupletten. Dit komt de setlijst dan ook zeker ten goede. Daarnaast zijn Williamson en Fearn zelf ook gegroeid. De set is strak, loopt uitermate soepel en de nummers worden bijna foutloos uitgevoerd. Waar ze op Lowlands halverwege de set lichtelijk de aandacht van het publiek verloren, houden ze vandaag vanaf het eerste tot het laatste moment de spanning er in. Het plaatje is compleet, Sleaford Mods is volwassen geworden.
Halverwege de set richt Williamson zich voor het eerst tot het publiek: ‘Yeah how ya doin’ mates. We ah Sleaford Mods and its nice to be here ey. Gimma ah great random applause to to ma mate, its his first flight in an airplane. Is everybody havin’ ah good time? Are ye alright mate? Ye alright? Yeah? Alright.’ Met tik op de laptop wordt het volgende nummer ingezet. Je hebt lef nodig om zo zonder apparatuur op het podium te staan maar Sleaford Mods lijkt zich nergens iets van aan te trekken. Williamson spuugt zijn teksten in de microfoon. Uiteindelijk wordt Tied Up In Nottz ingezet, de single van het album Divide & Exit en er wordt luid gejuicht. Het refrein wordt meegezongen en het is het hoogtepunt van de set. Sleaford Mods pakt Worm hier moeiteloos in. ‘We aint gonna do no fuckin’ encores mate. We aint gonna walk all the way off the stage just to walk all the way back mate.’, vertelt Williamson, met een t-shirt dat onderhand tegen zijn buik aanplakt, compleet doorweekt in het zweet. Dan is het afgelopen. Snoertje eruit. Laptoppie mee. Klaar.
De avond wordt afgesloten door een denderde breakcore set van Shitwife, een ander project van Ladyscraper met drummer Henri Grimes (ex Shield Your Eyes). Het duo combineert live drums met scheurende synthesizers en samples. Het is een spectaculaire afsluiter van de avond. Vooral Grimes maakt indruk met breakbeat drumpartijen op een ongelofelijk tempo. Na de bands gaat de avond nog door met diverse Dj’s tot diep in de nacht.