Als je de Skaggerz eerder hebt gehoord of ze zelfs wel eens live hebt zien spelen, weet je dat mijn billen die luie stoel nauwelijks tot niet meer hebben geraakt. Opzwepende en energieke muziek nam bezit van mijn bewustzijn en de zak chips belandde in een stoffig hoekje van mijn toch al stoffige huiskamer. Niet alleen de hoes is gaaf en goed verzorgd, ook de productie van de liedjes was tot in de puntjes verzorgd! Zoals veel muzikanten weten is een goede productie het halve werk.
Daar waar een doorsnee Ska-plaat gevaarlijk op het randje van irritant balanceert, doorbrak Tussendoortje van mijn taaie vooroordelen over het genre en bleef dat tenenkrommende hoempa-hoempa gevoel uit. In plaats daarvan werd ik overvallen met een soort feestgevoel en een vreemde, onverklaarbare glimlach op mijn ongeschoren gezicht.
Ach, het is geen geheim dat de mannen van De Skaggerz weten hoe ze een feestje moeten bouwen, maar toch is het indrukwekkend om dat live-gevoel op een studio opname over te laten komen. Drie van de vier liedjes vallen mij goed in de smaak, al vind ik het vierde liedje wat minder leuk. Misschien komt dat omdat ik dat rappen met een zachte G niet zo prettig vind, maar 'Festival Clichés' weet me niet te boeien. Dirk is een goeie zanger, maar rappen mag hij wat mij betreft overlaten aan een ander. Gelukkig verschillen smaken en is er een heel legioen aan jongens en meisjes in Nederland die van dit soort muziek houdt, waardoor ik denk dat juist dit nummer het goed zou doen op de fantasieloze radiostations als Q-music en 538.
Hoewel ik het jammer vind dat dit maar een tussendoortje is en er niet nog een paar liedjes op het schijfje staan, denk ik dat de boys zichzelf hebben overtroffen en er slim aan hebben gedaan om zoveel kwaliteit in zo weinig muziek te proppen. Want mensen even laten proeven aan die overheerlijke chips en vervolgens de zak dicht frommelen zorgt er voor dat de volgende Skaggerz plaat net iets enthousiaster uit het rek in de CD-winkel wordt gegrist. Niet dat CD-winkels nog bestaan, maar je begrijpt wat ik hiermee wil zeggen.
Als ik iets lelijks over Dirk’s rapliedje zeg, moet ik mijns inziens ook iets liefs zeggen. Veel zangers maken zich er makkelijk van af, tegenwoordig, en kunnen eigenlijk niet zo heel goed zingen. Er is een groot verschil tussen een aangenaam stemgeluid en een goede zangtechniek. Dirk heeft het allebei en is ook voor muzikanten fijn om naar te luisteren. Ook de rest van de band beheerst hun respectievelijke instrumenten goed en je kunt meteen horen dat dit goeie muzikanten zijn. Smaken verschillen, maar dat maakt geen reet meer uit als het goed genoeg is. Want goeie muziek is nu eenmaal goeie muziek!