Kimpéman Caza, Caza Kimpéman, Caza…wat is het nou eigenlijk? “Mijn artiestennaam is Caza, maar mensen noemen me ook wel Kimpéman Caza of omgekeerd. Ik snap wel waar de verwarring vandaan komt ja, maar het kan allemaal”, aldus de goedlachse Rotterdamse muzikant. Zelden zal je een glimlach groter dan die van hem aantreffen, en het zorgt er mede voor dat de sfeer er van meet af aan goed in zit.

Op de vraag wat hij nou eigenlijk gedaan heeft met zijn overwinning en de bijbehorende buzz die daaruit voortkomt, is het antwoord niets minder dan verrassend te noemen: “Helemaal niks man, hahaha!” Hij vervolgt: “Weet je wat het is met die Grote Prijs? Ik deed eigenlijk vooral mee voor het geld, dat is natuurlijk echt lekker. Vooraf had ik er ook niet zoveel van verwacht, om eerlijk te zijn. Sterke concurrentie en het is natuurlijk altijd afwachten hoe het gaat.” Maar dat het ‘ging’ die avond in LantarenVenster mag de understatement van het jaar worden genoemd. De jonge Rotterdammer had vrijwel vanaf het eerste nummer de zaal vólledig in zijn greep, en dat terwijl de aanwezigen vooraf niet wisten met wie ze te maken hadden en ook niet per sé tot Caza’s doelgroep behoorden. “Ja daar was ik ook wel verbaasd over, het ging echt geweldig! Voor mijn gevoel zong iedereen mee met mijn teksten en zag ik ook dat het grootste gedeelte aan het dansen was. En dat terwijl ik vier van de vijf nummers nog nooit live had gespeeld. Sterker nog, met de DJ had ik zelfs nog nooit gerepeteerd!” Een dikke en onbetwiste overwinning binnenslepen met nieuw materiaal en een nieuwe DJ, terwijl het niveau van de competitie zo hoog lag, het zegt wat over de mans kwaliteiten.  

Over wat Caza dan wél gedaan heeft in de afgelopen tijd is gelukkig wel het één en ander te zeggen. “Mijn eerste EP is inmiddels klaar. Deze is geproduceerd door RNF (Rät N FrikK) en ik ben er echt heel trots op. Met Rät heb ik samen op de Rockacademie in Tilburg gezeten, vandaar dat ik hem goed ken. We hebben die opleiding overigens allebei niet afgerond, we hadden het na een jaar wel gezien daar.” Het feit dat hij deze studie niet tot een einde heeft gebracht, betekent overigens niet dat we hier te maken hebben met een jongen die maar een beetje zit aan te klooien. “Ik heb de ambitie om de top van de Urban-scene te bereiken, in Nederland, maar ook in het buitenland. En mijn visie om daar te komen is het bewandelen van de geleidelijke weg. Niet in één klap naar buiten brengen wat je gemaakt hebt, zoals je op de Rockacademie geleerd wordt, maar stukje bij beetje. Zorgen dat je op de radar komt, maar ook dat je daarop blijft. Je moet mensen continu nieuwsgierig maken naar je werk.”

“Het is hier in Nederland niet zoals in de Urban-scene in de Verenigde Staten, waar er zo belachelijk veel concurrentie is. Het gaat daar alleen maar om kwantiteit, zoveel mogelijk uitbrengen. Hier gaat het er veel meer om dat je consistent bent. Dat je topkwaliteit levert, telkens weer. Of het nu gaat om nummers releasen of om optreden op het podium, je moet pas naar buiten komen wanneer je goed genoeg bent. Je krijgt vaak maar één kans, en die moet je pakken. Dat ene moment, daar moet je op wachten, net zolang tot het er is.” En dat is ook waar Caza op wacht totdat hij zijn EP aan de wereld laat horen. Tot die tijd is hij echt nog wel te zien, zoals vorige week nog op het nummer ‘Legende’ dat hij samen met Maximilli maakte. En deze week komt de nieuwe single van Ronnie Flex uit, eveneens een track waarop hij te horen is. Het zijn niet de minste namen waarmee Caza samenwerkt. 

“Ik heb genoeg werk om naar buiten te brengen. Er ligt Engelstalig werk klaar dat ik met Boaz van de Beatz heb opgenomen, en alleen de laatste twee weken heb ik al twintig tracks geschreven. Maar het is wachten tot het universum klaar voor mij is, hoe zweverig dat ook zal klinken. Mijn ‘moment’ is dichtbij, ik voel het aan alles.”