A-One
Stipt om kwart voor negen opent het viertal A-One de avond en ze zoeken duidelijk naar een mogelijkheid om hun muziek aan te laten komen bij het publiek. Daar hebben ze het moeilijk mee, want de lijn in hun set ontbreekt. De track ‘Sundaymorning’ brengt daar een klein beetje verandering is. Hier lijkt zanger Mike Ott in ieder geval meer op zijn gemak achter de akoestische gitaar. Ze sluiten hun set erg energiek af, met twee sterke nummers die in ieder geval lekker rocken. Dat blijkt ook uit het applaus dat de band toch krijgt van de weinige aanwezigen.
Talent010 in CAPSLOC met Duncan Idaho, A-One en The Four
Het is erg stil hiero...
Zaterdagavond 1 november mochten drie talentvolle bands hun klanken laten klinken in de grote zaal van cultuurpodium CAPSLOC in Capelle aan de IJssel. Voor een prikkie kon je een kaartje kopen en erbij zijn als één van deze drie formaties een magistraal optreden zou geven. Helaas was het bijzonder leeg in de mooie zaal in Capelle en kwamen de optredens van alle mannen en een vrouw daardoor niet goed tot hun recht. En dat was niet terecht, maar spelen voor anderhalve man en een paardenkop is voor geen enkele band een plezierige bezigheid.
Duncan Idaho
Het tweede optreden is van Duncan Idaho. Zij hebben zich duidelijk voorgenomen om deze avond als een mogelijkheid te gebruiken om de nummers van ‘Riddles’, hun nieuwste album, van een goed live-sausje te voorzien. Daar slagen ze eigenlijk niet in, omdat je daarvoor de interactie met het publiek nodig hebt. Dat betekent niet dat het een slecht optreden is, integendeel zelfs, want alle nummers blijken live ook zeer goed te pruimen. Er staan echte festivalnummers op de laatste plaat en een nummer als 'Disco rain’ kan goed worden gebruikt om het publiek lekker op te zwepen. En op ‘Humanzee’ kunnen weinigen de heupen stilhouden.
Halverwege het optreden wordt het donker op het podium, mysterieuze paarse lichten gaan aan en de band speelt de duistere track ‘Kintsukoroi’, eigenlijk dé opener van een optreden. Dan kun je een feestnummer als ‘Riddles’ bewaren voor ergens halverwege de set. Zanger Ivo Alblas kondigt de nummers lekker luchtig aan. Hij probeert niet alleen de laatste cd (of voor de echte freaks de vinyl versie) te verkopen, ook zijn gitaar gaat in de verkoop en hij nodigt uit om slaggitarist Jan van Zoest met bier te bekogelen wanneer hij een klein foutje maakt. En dat allemaal in het kader van een beetje rock ’n roll. De band sluit af met ‘Sickly notions’ waarmee ze een heel goede indruk achterlaten. Het is te hopen dat de band voor een aantal festivals geboekt wordt voor het komende seizoen.
The Four
Vier mannen in strakke outfits sluiten de avond af. Ze spelen vuige rock met een knipoog naar bands als The Hyves en Babyshambles. Het is in ieder geval een contrast met de twee voorgaande bands. Met het nummer ‘The wicked’ geeft The Four een heel sterk visitekaartje af en zanger Max Timmers kondigt deze sterke track aan met de kwalificatie dat je niet altijd kunt rocken. Maar dit nummer is eigenlijk een van de weinige in de set die juist wel rockt. Het is jammer dat de band duidelijk last heeft van het ontbreken van de interactie met een publiek en daarnaast lijken er ook wat technische problemen te zijn die de mannen storen in hun concentratie. Alhoewel bassist Joost de Vries een hele enthousiaste stageperformance blijft houden wat een toffe geste is naar de mensen die er wel zijn.
Cultuurpodium CAPSLOC is een prachtige locatie om als (beginnende) band te mogen optreden. De bands die deze avond spelen zijn in meer of mindere mate getalenteerd. Met als uitschieter de complete sound van Duncan Idaho. Toch is het jammer dat er niet meer mensen komen kijken en genieten van goede artiesten op een zaterdagavond als deze.