Plaatrecensie: Certain Animals

Rotterdams rock ’n blues trio brengt ‘Wood, Steel & Stone’ uit eigen studio

Lodewijk Hoebens ,

Kent u het verhaal van de twee kevers en een pauw? Hier komt ie. Gitarist en zanger Thijs van Leeuwen en bassist Niels-Jan van Dijk kennen elkaar al geruime tijd via de Fabulous WannaBeatles, dé Nederlandse Beatles coverband bij uitstek. Maar het duo deelt meer muzikale voorliefdes waardoor de nieuwe band Certain Animals zich in 2012 begint te ontwikkelen. In afwachting van de debuutplaat kun je op cassette, old school, genieten van de EP ‘Wood, Steel & Stone’. Geen vintage liefhebber? Spotify en Soundcloud werken natuurlijk ook.

Opereren doet de band vanuit de zelfgemaakte Deer Sound Studio, onder beheer van Thijs. Gevestigd in nieuwe club De Fruitvis aan de Marconistraat, waar ze momenteel druk bezig zijn met het debuutalbum. Ondertussen worden we zoet gehouden met de tweede EP: ‘Wood, Steel & Stone’. Vier songs die op speelse wijze de diversiteit van de band toont. Het begint stevig met ‘Midnight Shaker’ Rauwe rock ’n blues in de stijl van Black Keys met het hart op de juiste plek. “I got the time, but ain’t got the patience” Fijn drumgeroffel met intuïtieve riffs en kloppende baslijnen.

Alhoewel de tweede EP ingespeeld is door de vorige drummer, past voormalig Pauw toetsenist Kees Braam perfect achter de drumkit van Certain Animals. Niet alleen heerst er een hechte vriendschap, de drummer heeft bovendien de liefde gevonden in Rotterdam.  Persoonlijke invloeden betreffen stevig werk van Cream en the Who maar ook Beatles en Simon & Garfunkel zijn belangrijk. Harmonie, net als bij Lennon en McCartney, staat ook bij Certain Animals centraal. Laat Braam maar fijn de Ringo Star van het drietal zijn.

De twee middelste tracks zijn beduidend rustiger met een melancholieke ode aan de zomer, denk Jeff Buckley en je voelt de vibe. ‘Down, Down’ klinkt luchtig maar vergis je niet in de lyrics. “It ain’t fair, you don’t talk to me at all” De frustratie is naar het einde goed voelbaar. Afsluiten doen de heren met een fikse rocker in de vorm van ‘Shuffling’. Veel distortion dat lekker schuurt tegen ‘the White Album’. While Thijs’ guitar gently weeps zorgt de ritmesectie voor een psychedelisch tripje. ‘’I don’t wanna be your friend, I don’t wanna hold your hand, tonight’’ Even alles loslaten en genieten van een bak authentieke rock. Voordat het debuut uit komt kan dat tijdens concerten door heel het land, zoals in Zwolle of Eindhoven.