Hoewel Zweden op muzikaal gebied wellicht vooral in het publieke geheugen staat gegrift als het land van ABBA en (Viking)metal, er zijn ook genoeg veelbelovende Zweedse bands die buiten die twee uitersten vallen. Een van die bands is FEWS. De heren omschrijven hun sound zelf als “post-post-punk, motorik noise-pop, whatever you want to call it” en laten daarmee al zien dat ze moeilijk op een genre zijn vast te pinnen, al komt post-punk toch nog het beste in de buurt. Met het sterke debuutalbum Means op zak staat de band vanavond in V11, als support is de Rotterdamse band Goodnight Moonlight meegekomen.

Goodnight Moonlight is al een paar jaar een graag geziene gast op het Rotterdamse livecircuit. Het project van singer-songwriter Jasper Boogaard is inmiddels uitgegroeid tot een volwaardige band, waarvan de leden duidelijk al goed op elkaar ingespeeld zijn. De heren en dame van Goodnight Moonlight schotelen V11 in een klein halfuur een prettig assortiment aan luisterliedjes voor.  Op dit moment ontbreken er nog wel echte uitschieters, al is de single 'Bedroom' een aardige stap in de juiste richting. De relaxte en nonchalante houding van de band werkt aanstekelijk – een nieuw nummer wordt aangekondigd met de uitspraak “mochten we hem nou helemaal verpesten, horen jullie voor het eerst hoe hij klinkt als we hem helemaal verpesten” – waardoor we rond kwart voor tien goed zijn opgewarmd voor FEWS.

Minder dan een half uur later trapt FEWS meteen vol het gaspedaal in met hun nieuwe single La Guardia. Het felle, grotendeels instrumentale, nummer zet meteen de toon voor de rest van het optreden, snelle en gejaagde post-punknummers, die lekker losjes worden uitgevoerd. Hoewel de paniekerige vocalen van Fred en David (FEWS doet niet aan achternamen) in het begin maar met moeite boven de geluidsmuur die de band opbouwt uit weten te komen, wordt het geluid steeds beter naarmate het optreden vordert. Met fijne nummers als '100 Goosebumps' en 'The Queen' kent de show verder een sterke start.

V11 is goed gevuld voor de Zweden en hoewel het publiek nooit echt losgaat, gaan er bij dansbare nummers als I.D. toch aardig wat voetjes voorzichtig van de vloer. De band gaat op een razend tempo door de set heen, waardoor de aandacht geen moment verslapt. De enige echte onderbreking is een onbedoelde, na ongeveer een half uur speeltijd begeeft de basgitaar het. Al snel regelt Fred de basgitaar van Goodnight Moonlight en nadat deze uit de backstageruimte is opgehaald, gaan de heren weer onvermoeid door. Een dergelijk ongeluk is de perfecte moment om vervolgens nóg een tandje harder en overtuigender te gaan spelen en dat is dan ook precies wat FEWS doet, wat het extra jammer maakt dat we inmiddels al bijna aan het einde van de show zijn beland.

De band heeft namelijk nog maar vrij weinig materiaal op zijn repertoire staan. Naast de nieuwe single die het optreden opende beslaat het repertoire van de band dus alleen maar de tien nummers die op het eerdergenoemde debuutalbum Means staan. Die worden allemaal uitstekend uitgevoerd, maar hierdoor is het optreden met veertig minuten wel aan de korte kant. Zeker na het ijzersterke een-tweetje van de fijne meezinger 'The Zoo' en het lang uitgesponnen snoeiharde epos III dat het optreden besluit, is het publiek hongerig naar meer, maar helaas komt dat er niet. Dat is een kleine smet op een verder indrukwekkend optreden. Wij wachten met smart op het volgende album van FEWS en op een hopelijk bijbehorende langere show in Rotterdam.