Daniel Brooke over single-release ‘Blood on her Prada’ Daniel Brooke over single-release ‘Blood on her Prada’

"Ik maak al heel lang muziek en de act die ik nu heb is er sinds 2019. Mijn muziek is een combinatie van emo, metal, rock en heel veel andere shit bij elkaar. Ik ben een soloartiest, maar wanneer ik live speel doe ik dat met een band en dat is focking leuk. De gitarist is een maat van mij en de drummer ken ik via mijn manager en zij vinden het gewoon leuk om te doen. Het geld dat ik bij die concerten verdien splitten we. Eigenlijk heel lief dat ze dat ze dit voor me doen als ik er zo over nadenk, shout out naar Sjoerd en Melle."

"Ik heb altijd wel in bandjes gezeten, maar ik heb heel snel een visie over wat ik wil maken en naar welk doel ik wil werken. Dan is het in je eentje gewoon wat makkelijker. Ik produceer al heel lang zelf. Alles wat ik uitbreng maak ik helemaal zelf op mijn laptop en ik zing en speel alles zelf in."

"Ik vind het belangrijk dat er in muziek een bepaalde attitude naar voren komt. Dat hebben veel artiesten. Bij bijvoorbeeld Metallica of Lana del Ray zie je gewoon dat er een soort attitude naar voren komt. Bij mij is het aan de ene kant emo-muziek want het zijn emotionele teksten, maar er zit wel een soort edge aan.

Bij de laatste track die ik heb uitgebracht; Blood on her Prada probeer ik ook een bepaalde vibe over te brengen. Het moet echt een I don’t give a fuck, een ik-doe-wat-ik-wil houding overbrengen. Dat is misschien heel cliché voor rock/metal/emo, maar dat is wel echt wat ik wil neerzetten. Geef geen fuck, doe wat je zelf wil. Ik probeer dat tijdens het maken van mijn muziek al te doen door heel veel genres bij elkaar te gooien. Dat zit ook in Blood on her Prada, het begint als een 2009 metal track tot er op een gegeven moment een techno stuk komt, vervolgens zit er nog een breakdown in.

Ik gooi heel veel verschillende dingen door elkaar en dat vind ik vet. Overal een beetje tegenin gaan, om zo mensen positief te triggeren, dat vind ik leuk. Zit je naar een metal track te luisteren en dan komt er opeens een techno stuk, dan denken mensen; huh wtf is dit, maar daarna denken ze vaak; oh dit is echt wel cool.’’

"Hij is bij KINK FM in primeur gegaan, dat was heel cool. Ik kreeg veel reacties van kennissen die vroeger een Emo-fase hebben gehad, en die zeiden dat het nostalgisch voor ze was, maar toch net iets anders dan wat ze kenden van vroeger. Toen had je Asking Alexandria, Attack Attack! en Bring Me The Horizon, dat soort bands. Het gevoel dat die bands hun gaven brengt mijn muziek nu weer bij ze naar boven en dat vonden ze heel erg cool. Maar ze zeiden het wel alsof ze er bijna voor beschaamd waren dat ze dit soort muziek nog tof vinden."

"Het nummer heeft een vrij serieuze tekst over de nasleep van een relatiebreuk en hoe je daarmee omgaat. In deze track gaat dat erg ongezond, er zijn metaforen naar drank en drugs en dat dat ook als een soort pijnstilling kan werken. Verder gaat het ook over graag de fame willen bereiken, maar dat dat toxic kan zijn, ook weer in combinatie met drank en drugs. Mensen ten onder zien gaan. De hel kan een verslaving zijn, maar het kan er toch heel mooi uit zien, dat soort shit."

"De nasleep van een relatie breuk, ik ben daar niet altijd even gezond mee omgegaan. Het gaat nu wel weer prima, maar toen dacht ik wel echt; godverdomme komt dit ineens, kut! Ik vind het helemaal niet leuk dat dit over is. Je moet ermee dealen en dan doe je dat op een ongezonde manier en op een gegeven moment is het weer goed."

"Dat was niet per se bewust, ik heb voor mijn EP ook nog wel wat commercieel toegankelijkere nummers gemaakt. Wat je ook op 3fm zou kunnen draaien, ANTI ANTI-FAX is misschien wat zwaar voor in de middag om twee uur. Ik wilde gewoon een keer zoiets maken en toen vonden mensen dat blijkbaar heel vet. Het is nu bijna mijn meest gestreamde nummer dus toen dacht ik, dit kan ik misschien wel doorzetten."

"Ik wil zes releases per zes weken gaan doen, dus over vijf weken komt er alweer een nieuwe aan. Elk nummer wordt heel anders, het volgende nummer is heel erg elektronisch geïnspireerd met veel harde gitaren en drums. Ik hoop dat ik in september het album af heb, dan is het ook de bedoeling dat ik de Popronde ga spelen, eindelijk. Het lijkt me heel vet dat ik dan alle nieuwe nummers kan spelen. Daarna wil ik een kleine tour gaan doen.

Ik ben ook met veel samenwerkingen bezig. Laatst hebben jullie Reality Spill geïnterviewd en daar speelde ik gitaar in. Ook ben ik samen met GIRLSGIRLSGIRLS met een track bezig en ik heb recentelijk een track met Jetlag Jennyuitgebracht genaamd T.E.P.A. Heel veel samenwerkingen, maar of dat allemaal op het album gaat komen weet ik nog niet. Wat ik altijd wel cool aan de hiphop-scene vind, is dat iedereen met elkaar samenwerkt. In de rock/emo/metal scène zie je dat niet zoveel. Ik dacht, dat ga ik gewoon doen. In dit deel van het land zijn heel veel bands in dit genre zich nu aan het ontwikkelen."

"White Russian Records is onder andere het label van Call It Off, een bekende band uit Eindhoven. Ik heb een tijdje bij Jetlag Jenny gitaar gespeeld en zij zaten met dit label en ik heb toen heel nonchalant gevraagd van; ik maak zelf ook muziek, wat vinden jullie daarvan? En toen zeiden ze, dat past wel bij ons, kom maar. Ik heb geen muziekopleiding gedaan, dus ik moet veel connecties zelf maken. Het is heel fijn dat zij er dan zijn met een netwerk en dat ze al duizend keer een beginnend bandje hebben geholpen. Het label kan mij wegwijs maken door de Nederlandse muziekindustrie. Die is heel groot en overweldigend als je daarin komt zonder enige ervaring. White Russian Records zit ook in een bepaald rock-genre, dus het is heel makkelijk om bij de goede adressen aan te kloppen en het zijn gewoon leuke gasten."

"Op 31 maart speel ik in de Patronaat in Haarlem als voorprogramma van Rare Akuma. Dat is heel vet, kom vooral kijken. Ook heb je New Deventer Collective, een groep met muzikanten die een showcase doen, daar ga ik spelen. Eurosonic Noorderslag is natuurlijk een hele logische opvolging na Popronde, dus daar werk ik ook naartoe. Kijken of ze me willen. Daarna is het ultieme doel om internationaal te touren met bands die ik tof vind om uiteindelijk zo groot te worden dat ik zelf een headliner kan doen in de Benelux of in Europa, maar dat is nog een hele weg om te gaan. Mijn droom is om hiervan te kunnen leven. Dat ik gewoon kan touren, nummers kan uitbrengen en daarvan mijn eten en het dak boven mijn hoofd kan betalen, dan zou ik heel gelukkig zijn. Ik kijk al vanaf mijn twaalfde naar filmpjes van Asking Alexandria en dat losgaan op het podium, dat is gewoon het mooiste wat er is. Ik wil gewoon live spelen, dat vind ik vet, die hele sfeer heeft iets magisch."