Hoewel je (gelukkig) niet als sardientjes op elkaar gepropt staat, komen mensen vanuit alle hoeken van het land om de bands te zien. Van het verre Groningen tot en met het groene hart van Nederland is men gekomen om goedkeurend met het hoofd te schudden.
Radio Moscow en Candybar Planet: stonerrock in het Burgerweeshuis
Geen avond voor de toevallige luisteraar
De bijna volle zaal baadt in felle lichten en zwemt in de knallende stonerrock die door de speakers knalt. De mannen van Candybar Planet en Radio Moscow proppen de oren van het publiek vol met zware stonerrock. Op een dergelijke avond baal je van het rookverbod in de zaal.
Met een naam als Candybar Planet zou je wat psychedelische tintjes verwachten, maar niets is minder waar. De muziek is fijn, relaxed, rauw, maar je moet geen zweefteefdeuntjes verwachten. De zanger grapt af en toe met het publiek, en krijgt bier van een groepje fans.
Candybar Planet verlaat het podium onder applaus en tijdens de pauze wordt de hele boel omgegooid.
Twee overhead projectors worden het podium op gesleept, en iemand gaat met flessen vloeistof in de weer. Trippy en hypnotiserende projecties zijn het resultaat. Radio Moscow begint opeens te spelen, zonder aankondiging zwengelt de muziek aan. Wederom stonerrock, maar deze keer is het in ieder geval ietwat spacey. Een beetje Jimi Hendrix meets Pink Floyd met nog een invloedssfeer waar ik niet mijn vinger op kan leggen...
Felle roze-rode lampen overspoelen de langharige heren en de echo in de microfoon staat duidelijk aan. Helaas lijkt de band bijna verlegen. Als ze niet na afloop nog gezellig het café in waren gekomen, had ik nog steeds geen flauw idee gehad hoe de drummer eruit zag. Geen enkele keer keek hij op of om, ook tijdens pauzes, wat stiekem ook van de bassist gezegd kan worden.
Halverwege de set knapt een snaar van de gitarist; hij biedt zijn excuses meerdere keren aan, maar het publiek is relaxed genoeg om er absoluut geen probleem van te maken. De bassist en drummer verlichten de sfeer verder door wat riedeltjes te jammen. Nog steeds geen contact met het publiek, jammer genoeg. Afgezien van de gitarist/frontman die elk nummer van tevoren aankondigt, wordt de zaal niet aangesproken of aangekeken.
Gelukkig is de sfeer in de zaal goed, het publiek is relaxed, bijna rustig, maar vrolijk.
Hoewel enkele bijstanders het allemaal 'erg goed' vonden, weet ik nog steeds niet goed wat ik van het optreden moet vinden – stonerrock is misschien toch niet mijn ding. Het was in ieder geval geen avond voor de toevallige luisteraar.
Voor een eigen oordeel en het interview kun je hier de clip van het optreden bekijken.