Zebra wint Nederpopprijs in Hedon

Swingende en rappende nederreggae meest gewaardeerd

Jochem Krechting, ,

Van melancholisch mooi tot humoristisch en van oerdegelijk tot swingend en funky. De jonge aristocratie van de Nederpop heeft het vrijdag uitgevochten om tot beste gekozen te worden. Ze hadden het allemaal willen hebben, maar Zebra galoppeerde ervandoor met de hoofdprijs.

Swingende en rappende nederreggae meest gewaardeerd

De Groningse reggaeband Zebra is door een jury uitgeroepen tot winnaar van de Van Eigen Bodem Nederpopprijs. Na voorrondes in Antwerpen, Zwolle, Utrecht en Breda kwam het Nederpopfestival vrijdag 19 mei tot een spetterend muzikaal orgasme in Hedon Zwolle. Vijf Nederlandstalige bands streden voor de hoofdprijs van duizend euro en bijhorende beker. De overige finalisten waren: het Zwolse AmeHOELa, het Amsterdamse Soelaas, het Utrechtse Overlast en het Belgische Zoutlandt. Een stel boeren staat in vrijwel identieke pakken op het podium gek te doen, ‘Geitenwollen sokken rocker, ruim baan voor de kapitalisten!’. AmeHOELa maakt ska-pop, de reggae invloeden van Doe Maar zijn duidelijk aanwezig. Een Arabische klaagzangsample klinkt uit de speakers, de zanger wringt zich in allerlei vreemde posities. De teksten zijn humoristisch, ze zingen over de ontelbare hoeveelheid SOA’s die ze opgelopen hebben. De zanger krabt uitvoerig aan zijn kruis. Ze hebben een extravagante bassist die, hoewel hij wat problemen ondervindt met zijn gitaar, leuk meedoet met de energieke zanger. Samen maken ze er een feestje van dat niet zou misstaan op een bruiloft. Dat was ook een van de kritiekpunten van de jury: AmeHOELa klinkt teveel als een feestband, ‘Wees jezelf, het kan allemaal nog gekker.’ Hun geluid klinkt goed, het stemt vrolijk en de humor ontbreekt niet. Ze zijn echter niet goed genoeg het publiek te laten denken dat Doe Maar een reünie houdt. De presentator komt het podium op met een elpee onder de arm, hij gaat de avond aan elkaar praten. Tijdens de voorbereiding van de volgende bands houdt hij het publiek bezig met een prijsvraag. De meest idiote vragen worden gesteld en de meest idiote prijzen worden weggegeven: een debuutelpee van de zojuist gehoorde band (maar eigenlijk is het een elpee van vader Abraham door de bandleden gesigneerd). Drie mannen en twee mooie meiden komen het podium opzetten, Soelaas zet de eerste tonen in. De zangeres heeft een prachtige stem en wordt uitstekend begeleid door een cellist. Hun muziek is puur en mooi. Ze brengen mooie ballads die zomers klinken en wat melancholische tintjes bevatten. De jury noemt Soelaas verfijnd, maar het geheel mag wat krachtiger. Ze hebben het, maar nog nét niet. Het publiek begint te juichen en te klappen als de volgende act opkomt. Overlast heeft blijkbaar de meeste fans meegenomen. Een van de zangers, een oudere hippie met lang stroachtig haar, rookt sjekkie na sjekkie tijdens het optreden. Als de band een ballad inzet wordt duidelijk dat de tabak een functie heeft. Hij lijkt zijn stem te willen verkloten à la Janis Joplin. Zijn rauwe stem geeft het liedje een extra dimensie. Sterk beïnvloed door Van Dik Hout spelen de Utrechtenaren twintig minuten. De kwaliteit is goed, de liedjes zijn leuk, de sfeer is lekker: pure nederpop. Maar de kritiek van de jury richt zich vooral op het feit dat het weinig origineel is, te weinig eigen werk. Het publiek lijkt het niet helemaal met ze eens te zijn. Nadat een meisje dolgelukkig het podium afstapt met een goedkope gesigneerde elpee komen de Belgische deelnemers het podium op. De zanger van Zoutlandt gaat met zijn akoestische gitaar op een barkruk zitten en slaat indringend de eerste akkoorden aan. Zoutlandt maakt luchtige singer/songwriter muziek die makkelijk wegluistert. De teksten zijn goed, zij maken de Vlaamse taal mooi. Hoewel de band ook door de jury werd gewaardeerd was het niet ‘gepeperd’ genoeg om echt bewonderenswaardig te zijn. De laatste act van vanavond is een goede afsluiter. In een felgroene trui gaat de nonchalante zanger uit zijn dak op het kleine podium. De bassist weet wat het is om reggae te spelen, zijn spel is werkelijk meesterlijk. Drie blazers geven het geheel een ware swing. Hoewel ze hun eigen drummer moeten missen en een drumster zijn plaats inneemt, zet Zebra een waanzinnig optreden neer, swingende Nederreggae met rap invloeden. Het publiek komt eindelijk los en begint erop te dansen. De interactie tussen de bandleden maakt het schouwspel leuk om naar te kijken. Deze mannen genieten van hun eigen optreden. Tijdens het voorlezen van het juryrapport wordt bij elke band enkele positieve punten genoemd, gevolgd door een maaaar…. Als de presentator aan het oordeel over Zebra toekomt, volgt er echter geen ‘maar’. Zebra wint terecht, de show was goed, net als de instrumentbeheersing. Ze komen het podium op, nemen de beker in ontvangst en gaan duizend euro rijker naar huis. Daarbij mogen zij ook op het Van Eigen Bodem festival staan dat op 8 juli op het Rodetorenplein in Zwolle wordt gehouden.