Het was vrij rustig bij Normaal. Niet dat het niet druk was: de tent bij het kleine Enge Bos podium puilde uit, en ook in het bos zelf was het druk. Nee, de heren speelden op Dauwpop een akoestische set, en dat zorgde ervoor dat er vooral geluisterd werd, en zachtjes meegezongen. Pas na een kwartier vloog voorzichtig het eerste biertje door de tent, maar daar bleef het vooralsnog bij. Kreten als ‘høken’ werden wel geroepen, maar dan vooral tussen de nummers door. Toen na drie kwartier Oerend Hard werd ingezet, was het hek van de dam: de akoestische gitaren werden ingeruild voor elektrische exemplaren, er werd met bier gegooid, al bleef het bij enkele liters, en het publiek kon luidkeels meezingen. Het werd in ieder geval weer duidelijk dat zanger Bennie Jolink een perfomer pur sang is. Getooid met een grote rode cowboyhoed en een wit pak weet hij het publiek te bespelen, op zijn orgel en op zijn gitaar. De bluesachtige rock die Normaal liet horen klonk lekker in de oren. Jolinks stem is prettig om naar te luisteren, en dat zorgde ervoor dat Normaal, ondanks het rustige karakter, erg aangenaam was.