Tot voor kort was hij nog drummer van één van Nederlands meest eigenzinnige bands Krang. Daarnaast vulde hij zijn tijd met schilderen (waaronder een aantal cd-hoesjes voor Krang en andere bands) en verzorgde hij jarenlang de techniek voor cabaretier Andre Manuel. Geboren in een Hengeloos ziekenhuis maar daarna direct door naar Diepenheim waar hij het grootste gedeelte van zijn leven woonachtig was is hij nu weer aan het werk op zijn ‘geboortegrond’: de nieuwe programmeur van Metropool heet Adri Karsenberg. In het geruchtencircuit werd al heftig gespeculeerd over de invulling van de funktie van programmeur van Metropool. Er waren eigenlijk best veel gegadigden, maar het was toch voor iedereen een verrassing toen het Hengeloos poppodium vorige week jouw naam naar buiten kwam. Waarom is de keus op jou gevallen? Adri: Eigenlijk wist ik niet eens dat er een vacature voor programmeur was. Na het uit elkaar vallen van Krang was ik die dag aan het shoppen voor een baantje. Ik was al bij de Schouwburg langsgeweest voor werk, en hier bij Johan van platenzaak Popeye was ik even binnen gelopen, zomaar op de bonnefooi. Ook bij Metropool liep ik even binnen of ze nog iemand konden gebruiken voor de techniek of voor het licht, of misschien zelfs voor het maken van affiches. Ik kwam daar Coen tegen (Coen Bais, zakelijk leider van Metropool) die ik nog helemaal niet kende, ik was al een tijdje niet meer in Metropool geweest. Omdat ik op zoek was naar een baantje had ik mijn cv bij me, die ik die ochtend pas gemaakt had, en een map met tekeningen en werk. Coen kende Krang wat me verbaasde, want voor mijn gevoel was dat toch altijd een heel obscuur bandje. Hij vroeg me om een week later terug te bellen, we meosten maar contact houden want misschien kon hij me wel ergens voor gebruiken. Een week later belde ik terug en hij vertelde me dat hij wel het idee had dat hij me kon gebruiken voor de PR of voor de techniek, of misschien zelfs wel voor de programmering. Had je al wel ervaring als programmeur? Adri: Ik heb best een brede ervaring en een brede kijk op dingen en ook wel wat ervaring als programmeur maar dat was heel ad hoc. Ik ben betrokken geweest bij de programmering van het Rockin’ Art festival, een festival rondom het werk van Captain Beefheart. Maar ik ben nooit als programmeur werkzaam geweest. Vroeger heb ik wel eens wat bandjes geregeld voor Why Don’tcha in Diepenheim. Daar was het budget maar 300 gulden per maand, en daar haalden we wel eens een folk- of punkbandje. Later bleek dat Coen voor de funktie van programmeur iemand in gedachten had die breed georienteerd was, voor de specifieke subgenres lopen bij Metropool genoeg mensen met kennis rond. Het afgelopen jaar is er door een clubje van vier mensen geprogrammeerd, maar dat liep allemaal wat door elkaar heen, dus ze wilden daar eigenlijk een centraal iemand op zetten. Coen had er voor kunnen kiezen om ergens anders een goede programmeur vandaan te halen, maar hij durfde zijn nek wel uit te steken en voor iemand te gaan die weinig ervaring had maar die ook niet vast zit in een bepaalde richting. Eigenlijk past dat toch ook wel heel goed in het nieuwe beleid van Metropool, dat ze zich op een breder publiek willen gaan richten? Adri: Het zal nog wel even duren, maar we willen inderdaad ook gaan werken aan een verbreding in de programmering. Er is ook iemand aangenomen voor een paar uur in de week voor de publiciteit en dat is ook heel bewust gedaan. Want je kunt je programma wel veranderen, maar als niemand het weet, trek je nog geen bezoekers. En nu is het echt niet zo dat het op dit moment allemaal niet deugt of zo, maar Metropool heeft toch de naam van metalpodium. Op zich is het wel een stigma geworden. En eigenlijk niet helemaal terecht. Want als je ziet wat er het afgelopen jaar allemaal geprogrammeerd is, dan gaat dat veel breder dan metal alleen. Maar het is wel heel moeilijk om van die naam af te komen. Misschien zou je een tijdlang wel heel erg weinig metal moeten programmeren om van dat beeld los te komen. Ik heb helemaal niets tegen metal, en we willen de metalaanhangers ook zeer zeker bedienen, het is een ontzettend trouw publiek, maar we willen wel graag naar een situatie toe waarin Metropool een plek biedt aan alle stromingen en waar in principe alles mogelijk is. En ik vind dat heel goed, je kunt je ook moeilijk een alternatief podium noemen als je maar één richting op kijkt. Ik houd wel van heel veel verschillende dingen, muziek is erg belangrijk voor mij, en ik vind theater en alles wat een beetje aan kunst en cultuur raakt en wat een randje heeft erg leuk, en ik vind ook dat daar een plek voor moet zijn. Zijn er nog voordelen die je als muzikant zijnde meeneemt als je gaat programmeren? Adri: Dat moet ik natuurlijk nog aan den lijve ondervinden, maar ik merk wel dat het een stuk makkelijker praat als je bijvoorbeeld met een boekingsbureau belt. Ze weten dat je drummer geweest bent van Krang en kunnen je daarom wat makkelijker plaatsen zonder dat ze je misschien persoonlijk kennen. Het komt gewoon iets makkelijker binnen. Ik heb me nooit bewust bezig gehouden met netwerken, daarvoor ben ik misschien te Twents, maar als je een tijdje als muzikant rondgelopen hebt blijkt opeens wel dat je via via erg veel mensen kent. En da’s erg makkelijk als je bijvoorbeeld een bandje binnen wil gaan halen uit Azerbedjan of zo, ik zeg maar wat, dan is zoiets binnen een stuk of vijf stappen wel te regelen. Verder zou ik graag meer samen willen werken met andere podia, niet dat je daadwerkelijk bands samen boekt, maar dat je vaker bij elkaar over de vloer komt. Het hoeft elkaar niet te bijten, soms kun je elkaar helpen. En ik ken natuurlijk heel veel tenten als bezoeker of als muzikant, omdat ik daar met een band gespeeld heb. Of het een heel groot voordeel is weet ik niet, maar misschien wel... Denk je een eigen stempel op de programmering te gaan drukken, een soort van stijl die afwijkt van andere programmeurs? Adri: Ik denk zeker dat dat zal gaan gebeuren, maar het moet nog blijken. Als ik bijvoorbeeld schilder vind ik zelf niet dat ik een eigen handschrift heb, dan maak ik weer dit, dan weer dat, de ene keer op die manier, de andere keer op een andere manier. Mensen die mij kennen zien daar toch wel steeds overeenkomsten in, ondanks dat het ene werk soms heel wild is en het andere weer heel precies. Mischien werkt het met programmeren ook wel op die manier, ik weet het niet. Ik zou het al heel fantastisch vinden als ik een goed programma weet neer te zetten waar ook nog wat mensen op afkomen. Want het zou jammer zijn als het zo’n eigen parochie-gebeuren wordt. Je kunt wel hele mooie dingen neerzetten, maar als er geen kip komt... En de markt is natuurlijk meer versplinterd dan ooit. Er zijn zo ontzettend veel subcultuurtjes tegenwoordig, waarvan het ook soms best moeilijk is om ze te vinden. Ik ben niet iemand die in doelgroepen denkt, maar daar ontkom je natuurlijk niet aan. Het lijkt me echt te gek als iedereen zich in Metropool thuis gaat voelen. En dan misschien wel niet tegelijkertijd, maar dat het wel aan alle subcultuurtjes een plek biedt. Dat mensen van Metropool kunnen verwachten dat het een podium is waar alles kan...