De popsensatie van 2020, zoals ALASKA POLLOCK het zelf zegt. Catchy, indie, psychedelisch en elektronisch. De band rond Jelte de Vries maakt – geïnspireerd door Flume, Jack Garrat en John Mayer – een sausje van exact de ingrediënten waar je het meest naar verlangt. Woensdagavond brachten zij hun EP genaamd 'Descent' ten gehore in de OT301. Een plek waar je deze band wellicht niet meteen zou verwachten.

De zaal gaat iets later open dan dat op de planning stond. PHRAME kampt met een aantal technische problemen, dus moet de band langer door gaan met de soundcheck. Er staat al een flinke rij in de hal. Vrijwel iedereen kent elkaar en dat zorgt voor een huiselijke, aangename sfeer. PHRAME is een elektronisch popduo uit Amsterdam en bestaat uit Jamie van Hek (synths en achtergrondvocalen) en Victor Dirks (percussie, synths en leadvocals). Victor heeft een stem die af en toe aan Michael Jackson doet denken, terwijl veel liedjes je mee terug nemen naar vroege MGMT hits. Nummers als ´Warrior´ en ´Jenny´ horen wij wel op 3FM. Ook de cover van R.E.M´s ´Losing My Religion´ valt erg in de smaak. Dirks en van Hek zijn geweldig op elkaar ingespeeld en zetten een show neer waar nog menig elektronisch act een puntje aan kan zuigen. Enige minpuntje is dat het publiek maar blijft praten, maar daar kan PHRAME weinig aan doen.

Na een korte pauze is het tijd voor de band waar deze avond om draait: ALASKA POLLOCK. Waar we het tijdens PHRAME nog met een half gevulde OT301 deden, is er nu nauwelijks meer plek om te staan. Kenmerkend aan ALASKA POLLOCK is natuurlijk de geweldige lichtshow die de band iedere keer weer weet mee te nemen, zo ook deze avond. De band is populair, dat is te zien. Dit wordt vooral duidelijk wanneer De Vries tijdens het eerste nummer al een mee-klapmoment begint en iedereen gewoon keihard meedoet. Dan heb je het eigenlijk al gemaakt. De band heeft zeker internationale potentie, we zien ze wel voor Kensington openen. Uiteraard komen de singles 'Read Between the Lines', 'Enough of Us' en 'So Bad' langs, maar ook 'Wanna Get To Know' en 'Nothing At All' doen wat ALASKA POLLOCK zo goed doet: zorgen dat je niets anders wil dan dansen.