NEMSIS wint finale Rob Acda Award NEMSIS wint finale Rob Acda Award

Soul met een vleugje hiphop, Yes Miss; No Miss laat ons zien dat deze combinatie perfect samenvloeit tot een swingend geheel. De band wordt gedragen door de vocalen van Madelief van de Beek en doen met vlagen denken aan de karakteristieke zangstijl van First Aid Kit. Vanaf de eerste tonen uit de saxofoon voelt het alsof men op Bourboun Street in New Orleans is gearriveerd, een intieme sfeer die  tegelijk bombastisch is. Ondanks dat de jury stelt dat de dynamiek in de voorrondes tussen de frontzangers geweldig was, lijkt de band deze avond geen geheel. Waar de set indrukwekkend begint, lijkt deze naar het einde toe in kracht en zuiverheid af te nemen. Al met al problemen die met ervaring en tijd verholpen kunnen worden. Yes Miss; No Miss heeft een grote toekomst voor zich.

Een stuk minder onschuldig dan de samenstelling van de eerste band bestormen de rockers van General Redbeard het podium met een krachtig entree. Deze band is gemaakt om te entertainen en frontzanger Chris van Westrop danst slungelig over het podium als een jonge versie van Mick Jagger. General Redbeard neemt zichzelf niet te serieus en speelt pure no nonsense rock ’n roll. Met simpele gitaarriffs ontstaan catchy melodieën, maar het valt toch op dat de nummers soms lastig van elkaar te onderscheiden zijn. Het publiek maakt dit allemaal niets uit, de toon is gezet.

De bronzen medaillewinnaars van de avond hebben een grote groep fans meegenomen. Het klinkt met enige regelmaat ‘Peperbek! Peperbek!’ door de zaal. Het eerste nummer doet denken aan een gospelsong, maar al gauw transformeert deze in een groovy beat. Na 1 minuut lijkt het de frontzanger al hoognodig om even te crowdsurfen en de energie spat van het optreden af. Enkele gedeeltes lijken ietwat geïmproviseerd, maar deze stukken worden afgewisseld met uitschieters van goede gitaarsolo’s.

Even weer met beide voeten op de grond. De dames van DELUSIONALS spelen een originele set en aan talent is geen gebrek. De rustige elektronische muziek past echter niet tussen de energie van de andere bands en het optreden kan qua presentatie nog wat verbetering gebruiken. De jury had graag meer visuals gezien maar roemt wel de originaliteit en passie waarmee de dames op het podium staan.

Airhorn samples, gelikte rhymes en de koningen van de visuals. ’t Vlaggenschip is de te kloppen act vanavond. Bier vliegt door de lucht en vooral het nummer ‘Dikke mensen op de dansvloer’ lijkt een publieksfavoriet. Voor deze driekoppige eenheid lijkt niets te gek en het optreden nodigt uit om een zoektocht op youtube te starten naar videoclips van deze heren. Je kan niet om deze band heen, en ze zouden niet misstaan op een festival. ’t Vlaggenschip gaat deze zaterdag naar huis met de tweede prijs.

De absolute winnaar van de avond: alle te winnen prijzen worden terecht stuk voor stuk door deze energieke band binnengesleept. De sterke vocalen van zangeres Abir Hamam bepalen de muzikale richting van de band. De vijfkoppige Haarlemse band kenmerkt zich door harde simpele gitaarriffs en pakkende teksten. Het laatste nummer neemt epische proporties aan en ook hier vliegt het bier door de lucht. Opvallend is de moshpit in het midden van de zaal die alsmaar groter lijkt te worden. Muzikaal gezien is de band niet in een hokje te plaatsen, origineel en energiek. De band kan zich nu gaan opmaken voor Bevrijdingspop Haarlem: er bestaat geen twijfel over dat het een spectaculair optreden zal worden.