Aan Galloway Hill om het spits af te bijten. De driemansformatie speelt pakkende hardrock leunend op veel riffs in de trant van AC/DC en Guns 'n Roses. Het probleem bij Galloway Hill ligt hem in de kwaliteit van de songs. Dat het niet zulke interessante composities zijn is niet zo erg, maar de nummers gaan ook het ene oor in en meteen het andere weer uit. Gelukkig knalt de band het optreden wel uit met een fikse gitaarsolo.
Vrolijk funkcollectief L.E.D. wint Rob Acda Award 2014
Maar hardrock van The Legs is hoogtepunt van de avond
Het was even onzeker of de Rob Acda Award 2013/2014 doorgang kon vinden. Vanwege een korting op de subsidie zat de bandjeswedstrijd in financiële moeilijkheden. Het dubbeltje viel gelukkig de goede kant op. Wij waren weer aanwezig bij de finale om het Haarlems talent van dit jaar te beoordelen.
De jury oordeelde in de voorronde dat Woven Branches het talent en het songmateriaal heeft. Spijker op de kop. De melancholische folkrock weet te emotioneren en schakelt goed tussen klein en groots. Grote stoorzender is echter de op momenten ondermaatse vocalen. De zanger haalt de lage tonen bij lange na niet, wat resulteert in een aantal genante coupletten. Dat is jammer, want Woven Branches heeft wel degelijk potentie.
Van melancholisch naar vrolijk en zonnig. L.E.D. gebruikt twee gitaren, een drumstel en een keyboard, maar produceert een lekker funk-geluid. Ook voor een jazzy saxofoonsolo deinst de band niet terug. Cross-over, maar nu eindelijk eens goed gedaan. Je moet wel tegen de opdringerige vrolijkheid van de muziek kunnen, maar als je daar overheen stapt zie je de eerste band van de avond die echt een strak optreden verzorgt.
Met The Legs heeft staat er nog een hardrockband in de finale. Het verschil met Golloway Hill is echter enorm. De gitarist gebruikt alle ruimte die er is om te soleren. Samen met de tempowisselingen zorgt het voor een dynamisch optreden. The Legs zorgt voor het hoogtepunt van de avond en steekt met kop en schouders boven de andere bands uit. We kijken alvast uit naar de debuut EP die medio april uitkomt.
Bands als Beastie Boys en Rage Against The Machine hebben bewezen dat een combinatie van rock en rap kan werken. Voorwaarde is wel dat het agressieve karakter in beide stijlen blijft behouden. 12:04 voegt aan hun rapcore funkinvloeden toe. Die funk haalt de noodzakelijke pit uit het optreden. Het is helaas een typisch voorbeeld van een te ver doorgevoerde cross-over.
Tijdens het juryberaad geeft de winnaar van vorig jaar Baptist een optreden. De heren beginnen wat rommelig doordat de drums te veel overheersen, maar na twee tracks herpakken de heren zich. Toch is het optreden niet zo enerverend als een jaar terug. Het speelt misschien mee dat het Baptist-geluid wat dromeriger is geworden.
Dan de prijsuitreiking. Het vrolijke optreden van L.E.D. levert de band zowel de hoofdprijs als de publieksprijs op. Hardrockband The Legs wordt tweede en de derde prijs gaat naar de folkrock van Woven Branches.
Niet helemaal onze keuze. We troosten ons met het feit dat The Legs een optreden op Beeckestijnpop hebben gewonnen.