Publiek explodeert in moshpit tijdens Queen’s Pleasure Publiek explodeert in moshpit tijdens Queen’s Pleasure

Loupe heeft ons in Cinetol al laten zien dat zij een dromerig effect op een publiek uitoefenen. Ook hier doen ze dat. Met hun beginnend ouevre dat van indierock naar dreampop gaat brengen zij het binnenstrompelende publiek in een relaxte sfeer. De kloof tussen ons en de buitenwereld wordt vergroot, als in een zonnige droom. Langzaam komt er beweging in het publiek en Loupe laat nieuw ongereleased werk horen. Houd ze in de gaten, want dit belooft wat. We worden er warm van.

Na het succes van debuutalbum ‘Words To Live By, Suits To Die In’ konden wij niet wachten Queen’s Pleasure live te zien. Deze show zal een opwarmertje worden voor hun bescheiden Nederlandse tour en de mannen zijn niet te stoppen. Een explosie van jeugdig enthousiasme met een bepaalde nonchalance. Post Punk meets garagerock op hoog volume. De pakken branden van het lichaam.

Alweer een beetje afgekoeld na Loupe, beginnen we met bassist Jelmer. Hij betreedt het podium en bast een opbouwend deuntje. Je voelt aan hoe hij speelt dat het niet lang rustig kan blijven. In spanning verzamelt het publiek zich. Eén voor één komt de rest van de band op. Allemaal strak gekleed in meerdelig pak. Behalve Jelmer, die als heus ‘stijlicoon in de dop’ in zijn zelfgemaakte kleding rondloopt. Hij draagt een wijd witte broek met zwarte bretels over zijn naakte bovenlichaam. Hij zal het als enige niet snikheet krijgen. Ook zijn luchtje is van betekenis volgens zanger Jurre: “Zodra Jelmer zijn luchtje op heeft en wij dat ruiken, staan we in beastmode.”

Het viertal is compleet en we zijn los. Het volume gaat omhoog en de band gaat voor 150%. Een explosie van geluid en energie ontstaat op het podium en menig persoon zal zich afvragen hoe dit dragelijk is voor de leden in meerdelig pak.“We gaan voor 110%, maar door de interactie met het publiek wordt het 230%. We gaan dan veel te snel! Zingen wordt bijna rappen, dus dan moeten we terug naar 150%” vertelt zanger Jurre ons na de show. “Op het podium raak je jezelf kwijt in het moment”. Tijdens hun eerdere jaren heeft de band geleerd om te gaan met hun eigen explosiviteit. Waar ze eerst constant voor 200% gingen, proberen ze dit nu op 110% te houden om de hele show op kwaliteit te blijven. Zodat ze hun liedjes juist kunnen overbrengen. Dat het publiek hen alsnog hoger trekt en de band dat ook teruggeeft, zorgt alleen maar voor meer spontaniteit en een gevoel van urgentie in de show. Overigens hoeven ze niet bang te zijn dat de kwaliteit dan te ver achteruit gaat. Het gaat blijkbaar met genoeg controle om de lat hoog te houden en toch ‘echt’ te blijven. 

De opeenvolging aan hits van het succesvolle album ‘Words to Live By, Suits to Die In’ in combinatie met de explosieve en eerlijke performance worden al snel beloond. Het publiek springt in de rondte en deel na deel van het pak gaat uit. Uiteindelijk blijven de meeste bandleden in hun blouse over en zal Jelmer hen in zijn blote bast stiekem toelachen. Er wordt enthousiast meegezongen door vrouwen aan het eind van hun tienerjaren op de eerste rij en we bereiken een hoogtepunt. Explosie, de moshpit intensiveert. Er wordt om de hit ‘Sitter’ gevraagd. De band moet zich ervan weerhouden dit keer niet zelf het publiek in te springen. Dan zou hun door de Zuidas geïnspireerde pak misschien beschadigen, hoewel dat op dit moment niet meer uitmaakt. Het geeft het idee dat we op een heftig studentenkoor feest zijn beland. De lucht van zweet en bier, de gladde vloer, de enthousiaste chaos in het publiek en de jeugdige explosiviteit van de jonge mannen op het podium doen hun werk. Maar vergis je niet, aan kwaliteit zal een optreden bij het studentenkoor hier niet aan tippen. Het is een showelement en de band is het studenten stigma qua professionaliteit ontgroeid. Queen’s Pleasure heeft deze academy weinig nodig, hoewel ze allen nog wel op de academie zitten. Hun basis staat sterk van controle en zelfbewustzijn en wanneer ze zichzelf overgeven aan een publiek dan is dat explosief en vanuit een oprechte energie. Als het dan een beetje ‘fout’ gaat, dan maakt dat niet uit. Dat werkt, want het is echt. 

Het blijft interessant aan Teddy’s Hit. De band bestaat uit drie man. Gitarist, bassist en de leadzanger zit achter de drums. Dat zien we niet vaak en dat heeft een reden. Buiten dat het voor geluidsmensen een interessante opgave is en je er een goede conditie voor moet hebben, is het ook lastiger een publiek aan het dansen te krijgen. Of althans, dat lijkt mij. Teddy’s Hit slaagt er echter meteen in. Hun catchy songs laten het publiek springen. De moshpit van net veranderd in springpit en als je jezelf even echt laat gaan is het net alsof je op een festivalweide staat. Dat we vinden dat we dit mogen verwachten van Teddy’s Hit zegt niet dat het vanzelfsprekend is. Het is knap dat ze de explosieve energie van de act hiervoor weten te veranderen in de iets lager liggende opzwepende energie die bij hun eigen sferen hoort. Teddy’s Hit hun catchy Indie wordt dankbaar ontvangen. 

Houd de platformen van deze drie bands in de gaten. Loupe brengt binnenkort nieuw werk uit. Queen’s Pleasure gaat op iets wat we net-geen tour mogen noemen, maar spelen in podia door het hele land en Teddy’s Hit zit ook niet stil.