Het voelt een beetje gek om al om twee uur ‘s middags in de kroeg te staan, maar een aangename variatie was het zeker. De Bakkerij geeft een eerste indruk van een gezellige kroeg, er hing een erg relaxte sfeer en met een groot zwart gordijn dat het buitenlicht afschermde werd net gedaan alsof het een avondje uit was.
Verschillende bands traden op, waaronder Sweet Empire, een viermans rockband die het publiek enthousiast wist te maken. Toen de zanger meedeelde dat bij hun volgende lied toch echt een jongen de lucht in getild moest worden, grepen een paar fanatiekelingen de arme stakker. De stemming zat er goed in. Tussen de optredens door waren er lange pauzes,wat op een gegeven moment een beetje langdradig werd.
Opvallend bij de band Philkensebben was dat er een geluid gespeeld werd door de gitarist. Vervolgens nam hij dit op met een apparaat. Als ze dan begonnen te spelen hoorde je dit opgenomen geluid erdoorheen. Erg origineel!
Het is rond etenstijd dat de zwaar op de maag liggende muziek van Boutros Bubba door de bakkerij klinkt. De complexe muziek van dit trio is moeilijk te verteren. De abrupte ritmewisselingen en de dissonante zang en gitaarpartijen zijn niet voor iedereen weggelegd. Voor de liefhebbers van avant-garde rock is Boutros Bubba genieten, maar het merendeel van de bakkerij stroomt leeg om buiten de deur een hapje te eten.
Monokino is van een heel ander kaliber. De band kreeg een paar jaar geleden al veel media aandacht door de intelligente combinatie van electronica en popsongs. Toch staat deze band nog steeds in een kleine en intieme zaal als De Bakkerij. Monokino is duidelijk een stap verder dan de andere bands die vandaag spelen. De donkere liedjes die zanger George van Wetering schrijft krijgen prachtige kille synthesizer arrangementen mee van de van oorsprong Chinese Yu Yin. Aangevuld met de droge electronische drums is Monokino een fantastische live band.
De avond blijft nog even in donkere herfst sferen hangen, want ons ‘eigen’ New Wave trio Wave Zero speelt een thuiswedstrijd. Het is bovendien een bijzondere gelegenheid, want vandaag neemt de band officieel afscheid van drummer Koen en verwelkomt nieuwe drummer Bas. Om die reden spelen de drummers een aantal nummers samen, waarrna Bas het stokje overneemt. Het is altijd bijzonder om twee drummers op een podium te zien, en ook dit keer levert het een mooi schouwspel op. Bas vult de basis van Koen subtiel aan in de rustige stukken.
Maar als de nummers losbarsten doen de twee drummers een wedstrijd om wie het hardst kan slaan. Als Bas er alleen voor staat blijken er echter wat problemen te kleven aan zo snel van drumstel wisselen. Pedalen die niet goed werken, trommels die net niet goed liggen. Het zorgt ervoor dat de nieuwe drummer wat slordig voor de dag komt in de tweede helft van het optreden.
Als het Utrechtse I Wish I Knew het podium betreedt loopt het festival alweer tegen zijn einde. Een deel van het publiek kijkt geïnteresseerd, maar voor een groter deel van de aanwezigen is de band toch vooral achtergrondgeluid. Even later is de beurt aan de sfeervolle muziek van Mescaliner uit Limburg, waar ook weinig aandacht voor is. Afsluiter van het festival is de band Ladycop, die helemaal uit New York is ingevlogen. Het geheel klinkt goed, maar lijkt er niet echt uit te knallen als afsluiter van een festival.