De Breakfast Hub: “Doe mij een shot cultuur, want de stad staat droog” De Breakfast Hub: “Doe mij een shot cultuur, want de stad staat droog”

Het verhaal begint acht jaar geleden met een simpele Facebookgroep. Jochem, een jonge gast uit Geleen, vond dat er voor zijn generatie nauwelijks een plek bestond om zich te uiten. Geen podium, geen huiskamer, geen gemeenschap. Hij richtte een groep op die hij The Breakfast Club noemde, een knipoog naar de cultfilm uit de jaren ’80 waarin jongeren elkaar vinden buiten de lijntjes van de samenleving. Binnen korte tijd groeide die groep uit tot een bonte verzameling van vrienden, vrienden van vrienden en onbekenden die elkaar vonden in muziek, politiek, kunst en subcultuur. Het was precies de mix van energie die in Sittard ontbrak. 

Billy herinnert zich die begintijd nog goed. “We zaten allemaal op elkaars posts te reageren. Je voelde meteen die vibe: we willen méér dan alleen scrollen en liken. Er waren mensen die beats maakten in hun slaapkamer, anderen die tekenden of fotografeerden. Iedereen had iets, maar er was geen plek om dat te delen. Hij besloot hij het experiment aan te gaan: een echt evenement organiseren. Dat gebeurde in een zaaltje in Lindenheuvel. “Het was klein en chaotisch,” lacht Billy, “maar er hing een sfeer die je niet kan faken. Je voelde: dit is het begin van iets.”

Vanaf dat moment ging het balletje rollen. De Club werd groter, de ideeën ambitieuzer. Op dat moment stapte ook Kiran in bij de organisatie. Toch liep het project na een paar jaar vast. Een vaste locatie ontbrak, subsidies bleven uit en de energie versplinterde. Juist omdat alles “voor jongeren, door jongeren” gebeurde, miste de Club soms de middelen en infrastructuur om de volgende stap te zetten. En toen kwam de pandemie. Twee jaar lang stond alles stil, maar ironisch genoeg bracht juist die crisis nieuw leven. Dankzij een coronasubsidie voor cultuurherstel kon een plan dat al jaren in de ijskast lag, alsnog werkelijkheid worden. “Die subsidie gaf ons ademruimte,” vertelt Kiran. “We hadden altijd gezegd: we willen meer zijn dan een feest of een groep vrienden. We willen een Hub, een thuisbasis.

Corona was zwaar, maar de steun maakte het mogelijk om dat eindelijk te realiseren.” Zo ontstond de Breakfast Hub: een kleurrijke, betaalbare broedplaats waar jongeren kunnen werken, oefenen en ontmoeten. Het was het moment waarop de Breakfast Club een tweede leven kreeg, met een duidelijke focus: jongeren niet alleen een plek bieden, maar ze ook zelf de sleutels geven.

De Club en de Hub zijn niet hetzelfde, benadrukken ze. De Hub is de fysieke plek met studio’s, werkruimtes en een huiskamer. Daar kun je repeteren, workshops volgen en gewoon rondhangen. De Club is meer: de community en het netwerk dat ook buiten deze muren actief is, bij festivals, samenwerkingen en evenementen elders in Limburg. “Het is altijd voor jongeren, door jongeren geweest. Dat zie je terug in alles. Jongeren zitten in ons bestuur, jongeren maken de programma’s, jongeren draaien de knoppen. Wij bieden de basis, maar zij vullen het in.” 

Voor Kiran is dat de essentie. “Wij hadden geluk dat wij elkaar vonden via die groep, maar ons doel was altijd om die plek voor ándere jongeren te creëren. Een huiskamer voor de stad.” En die huiskamer is breed. De bezoekers variëren van dertienjarige scholieren, die tijdens een workshop hun eerste festivalconcept ontwerpen, tot twintigers die hun draai vinden in de techno-scene. “We doen van alles: bandnights, techno-avonden, kunstprojecten, workshops,” zegt Billy. “Daardoor trekken we heel verschillende mensen aan. Het mooie is dat ze vaak blijven hangen. Uiteindelijk staan al die werelden samen in dezelfde ruimte. En belangrijk: jongeren voelen dat het hún plek is. Dat maakt het verschil.”

Die laagdrempeligheid zit in het DNA van de Club. Een studio huren kan voor twintig euro per dag. “We houden de drempel bewust laag,” leggen de heren uit. “Want als je jong bent en gewoon iets wil uitproberen, moet je daar de ruimte voor krijgen. Pas later zie je of het een hobby blijft of een passie wordt waar je echt mee verder wilt.”

Al die activiteiten hebben één verbindende factor: muziek. “Van het begin af aan was muziek de lijm die alles bij elkaar hield. De helft van de jongeren die hier rondloopt maakt beats of draait. De interesse in elektronische muziek is echt geëxplodeerd. Maar ook bands vinden hier hun weg. Juist omdat er zo weinig podia zijn waar je nog een eerste stap kan zetten.” Een succesvoorbeeld is een lokaal hardcore-duo dat hun eerste set ooit speelde bij een Breakfast Club-avond. Inmiddels staan ze op internationale podia. “Dat is precies wat we willen. Je komt hier binnen zonder ervaring of netwerk. Je probeert wat uit, groeit, en voor je het weet speel je op Mama’s Pride of in het Landbouwbelang. Wij bieden dat opstapje.”

De Club zoekt bewust aansluiting bij de bredere Limburgse scene. Ze programmeren jong talent op Mama’s Pride, hosten panelgesprekken voor Pop in Limburg en werken samen met De Domijnen tijdens het Museumweekend. Maar de samenwerking met gevestigde namen verloopt niet vanzelf. “Met Volt, hét poppodium van de stad, zoeken we op steeds meer manieren de verbinding,” zegt Kiran. “Dat is belangrijk, want Volt heeft de grote zaal en de infrastructuur die wij niet hebben. Tegelijkertijd is het soms lastig. Je merkt dat een jong initiatief als het onze nog vaak extra moeite moet doen om echt serieus genomen te worden.”

Die frictie raakt ook aan een bredere kwestie: het imago van Sittard. De stad wordt cultureel vaak teruggebracht tot Toon Hermans en het Oktoberfeest, grootse maar vooral nostalgische symbolen. “Dat is leuk voor een deel van de bevolking,” zegt Billy, “maar jongeren herkennen zich daar niet in. Voor alternatieve cultuur en experiment is veel minder ruimte. Als stad profileer je je naar buiten met Schlagers en carnavalsmuziek, maar niet met de makers die hier nu actief zijn. Dat voelt soms alsof je er zelf een nieuwe laag cultuur naast moet leggen, gewoon omdat niemand anders dat doet.” 

De coronajaren hielpen ook niet mee. Twee jaar stilstand veroorzaakten een kloof: minder nieuwe vrijwilligers, minder doorstroom. “Je merkt dat het moeilijk is om die continuïteit te houden,” zegt Kiran. “Veel jongeren worden ouder en stromen uit. Je moet steeds nieuwe mensen vinden die de kar willen trekken.” Dat is meteen de kracht en de kwetsbaarheid van het concept: omdat alles door jongeren gedragen wordt, is vernieuwing onvermijdelijk, maar juist daardoor blijft de Club altijd van deze tijd.

Ondanks de obstakels houden de oprichters vol, vanuit persoonlijke motivatie. Voor Billy is het organiseren zelf een tweede natuur. “Ik deed het als kind al. Schoolfeesten, verjaardagen, altijd wilde ik dingen neerzetten. Het is mijn passie om mensen samen te brengen.” Voor Kiran draait het om de mensen zelf. “Ik wil die community bouwen, mensen leren kennen die met vette dingen bezig zijn en hen samenbrengen. Dat is wat mij drijft. Het is niet alleen een project, het is een leefstijl.”

Wat brengt de toekomst? Over vijf jaar hopen ze op een stabiele broedplaats in Sittard, mét uitstraling naar de rest van Limburg. Een plek die jongeren kennen en waar ze vanzelf terechtkomen. “We willen trouw blijven aan Sittard, maar ook onze vleugels uitslaan. De Limburgse muziekscene is klein. Je kunt je niet alleen op één stad richten.” Mama’s Pride is voor hen hét voorbeeld van waar het heen kan. Al vijf jaar lang heeft De Breakfast Club daar een eigen stage, volledig zelf ingevuld. “Dat voelt bijna als een eilandje binnen het festival. Alles doen we daar zelf: programmering, techniek, productie. Als we dat nog tien jaar kunnen doortrekken, zou dat machtig mooi zijn.” 

Toch klinkt er ook een oproep door. “We hebben nieuwe mensen nodig die mee de kar trekken,” zegt Kiran. “De potentie van De Breakfast Hub is nog lang niet volledig benut. We willen dat jongeren die dit lezen zich afvragen: wat kan ík toevoegen? Dit is jullie plek.” Billy besluit: “Dat is ook de essentie van voor jongeren, door jongeren. Wij hebben het in gang gezet, maar het moet telkens opnieuw door anderen gedragen worden. Dat maakt het spannend, maar ook eerlijk. Jongeren verdienen een plek waar ze iets kunnen neerzetten, buiten de mainstream om. Als De Breakfast Club dat kan zijn, dan is onze missie geslaagd.”

We sluiten deze fijne ontmoeting af met een “cadeautje” vanuit Kiran en Billy. Ben je benieuwd naar de Hub? Loop gerust eens binnen of neem contact op via de website en laat weten dat je via dit artikel naar de Hub geleid bent en krijg 20% korting op gebruik van de muziekstudio. Informatie over De Breakfast Hub en Club vind je hier.