Samhain festival 2025 dag 2: De doden vieren hun donkere feest Samhain festival 2025 dag 2: De doden vieren hun donkere feest

Wiegedood maakte in korte tijd diepe indruk met hun trilogie De Doden Hebben het Goed. Met die platen vestigden Levy Seynaeve, Gilles Demolder en Wim Coppers zich als een van de interessantste namen binnen de Europese black metal. In 2022 verscheen There’s Always Blood at the End of the Road, een plaat die het geluid verder openbrak: dissonanter, rauwer, maar nog steeds doordrongen van melancholie. Wiegedood staat in de Benelux bekend als een band die compromisloze black metal koppelt aan een eigentijdse, emotionele lading. Vandaag mogen de Belgen zorgen voor het ruwe ontwaken. De grote zaal staat goed vol en dat is een goed teken. Wiegedood speelt vandaag de gehele trilogie van De Doden Hebben het Goed. Eén uur en drie kwartier lang worden we compleet weggeblazen. Het is next level black metal. Er zit heel veel finesse in de verschroeiend snelle riffs. De combinatie met de ijskoude zang zorgt voor kippenvel. Het lijkt moeilijk te verteren, maar vooraan zien we mensen met gesloten ogen in een soort trance. Je wordt bij je keel gegrepen en af en toe mag je even naar adem snakken. Dat is wat Wiegedood met je doet. De levenden hebben het goed. Het is een heftige, maar heerlijke start van dag 2.

De Noorse Kathrine Shepard, beter bekend onder haar artiestennaam Sylvaine, beweegt zich op het snijvlak van shoegaze, post-metal en blackgaze. Haar muziek is breekbaar en intens tegelijk, met dromerige zanglijnen die botsen tegen harde gitaarmuren. Nova is haar meest recente album en werd genomineerd voor een Spellemann Award, een unicum voor een vrouwelijke artiest in de Noorse black metal-categorie. Met Atoms Aligned, Coming Undone vond ze haar signatuur: een balans tussen zachtheid en storm die ze ook op haar meest recente album Nova ten gehore brengt. Het optreden kent vele gezichten. De interactie met het publiek is heel bescheiden, maar als de band eenmaal loskomt, dan is het mooi om te zien hoe ze in zichzelf keren en compleet opgaan in de muziek. Dit gevoel slaat ook over naar de zaal. De nummers zijn lang en afwisselend. De samenzang en de variatie in de nummers is mooi. ‘Fortapt’ is daarvan het perfecte voorbeeld. In de 12 minuten gebeurt er een hoop. Melodieuze samenzang, intense schreeuwen, rollende drums en dan weer de folky vibe. ‘Mono No Aware’ is het mooiste nummer van de show. Een persoonlijk verhaal van zangeres Kathrine. “Ik hoop dat ik jullie een stukje van mijn gevoel kan meegeven, want dit nummer betekent heel veel voor me”. Vervolgens worden de ogen gesloten en krijgen we de black metal kant te voelen. We willen niet teveel vergelijkingen maken met andere bands, maar Alcest komt wel akelig dicht om de hoek kijken. Sylvaine zorgt ervoor dat we in een heerlijke roes komen, nadat Wiegedood ons vakkundig in elkaar heeft gebeukt.

Fen, opgericht in 2006 in de moeraslanden van East Anglia, haalt zijn naam rechtstreeks uit dat landschap. Hun muziek is even uitgestrekt en onheilspellend als de vlakten waar ze vandaan komen. Monuments to Absence is hun meest recente werk, waarin verval en vergankelijkheid centraal staan. Samen met bands als Winterfylleth belichamen ze een stroming die natuur en introspectie als fundament gebruikt voor sonische landschappen. De Gregoriaanse intro klinkt onheilspellend en de intro vloeit over in een rustige gitaaropbouw. Fen speelt met tempowisselingen en voegt daar ook qua zang genoeg afwisseling aan toe. Helaas is de cleane zang niet zuiver en klinken de drums heel dof. Dit komt de kwaliteit zeker niet ten goede. De complexe muziek klinkt minder intens en het voelt op momenten zelfs geforceerd. Daarnaast is er weinig tot geen interactie met het publiek. Dit neemt niet weg dat Fen gewoon een aantal uitstekende nummers heeft. ‘Truth Is Futility’ en ‘Scouring Ignorance’ springen er vandaag bovenuit. De hoge verwachtingen worden helaas niet ingelost.

Sinds 2006 staat Winterfylleth bekend als de voorvechters van ‘English Heritage Black Metal’. Hun muziek grijpt terug op geschiedenis, traditie en natuur. Het album The Mercian Sphere geldt als hun manifest, waarin die elementen voor het eerst volledig samenvielen. In 2024 verscheen The Imperious Horizon, een werk waarin melodie en black metal opnieuw hand in hand gaan. Winterfylleth heeft zich zo gevestigd als een van de belangrijkste namen in de Britse scene, een band die erfgoed en extreme muziek moeiteloos verweeft. De mannen uit Manchester behoren op dit affiche tot de grote namen en die reputatie maken ze vandaag zeker waar. Het geluid is goed en het enthousiasme spat van het podium af. Het tempo ligt vanaf het begin heel hoog. ‘The Reckoning Dawn’ en ‘Upon This Shore’ zijn even snel als intens. Op het eerste gehoor lijken de nummers heel erg op elkaar, maar de gelaagdheid is duidelijk aanwezig. Vooral toetsenist Mark Deeks geeft de muziek een extra emotionele diepte. De duo-zang van Chris Naughton en Russell Dobson klinkt helder en ze zoeken elkaar regelmatig op. Fijn dat een band die dit soort muziek maakt ook gewoon humor vertoont op het podium. Het heeft iets verfrissends in de weemoedige sfeer die de band met de muziek neerzet. Het tempo gaat uiteindelijk ook nog even omlaag bij ‘A Soul Unbound’, waarbij ook de gevoelige kant bloot wordt gelegd. Afgesloten wordt met ‘Whisper Of The Elements’, waarbij het ijskoude gevoel van een razende sneeuwstorm je overvalt. Winterfylleth zorgt voor een ijskoud hoogtepunt op deze tweede dag.

Deense atmospheric blackmetalband Sunken speelt in de Muziekgieterij hun nieuwe album Lykke integraal. Met slechts vier lange nummers vraagt de plaat om ruimte en die ruimte nemen ze ook live. Vanaf de eerste klanken van ‘Din røst malede farver i luften’ valt de intensiteit meteen op: frontman Martin Skyum Thomasen stort zich volledig in de muziek. Zijn stem en lichaam staan volledig in dienst van de emotie. De razendsnelle drums houden het tempo onverbiddelijk strak, terwijl de gitaren balanceren tussen melodie en chaos. Op de achtergrond zweven soundscapes die voor kippenvel zorgen en de muziek extra diepte geven. Het resultaat is een geluidsgolf die de zaal overspoelt. Het publiek staat vaak met gesloten ogen, alsof niet de stroboscooplichten maar de muziek zelf hen in vervoering brengt. ‘Og det er Lykke’ en ‘Glædesfærd’ sleuren de zaal verder de diepte in, maar blijven hoopvol klinken door de dynamiek. Afsluiter ‘Når livet går på hæld’ verrast met cleane zanglijnen, die de intensiteit alleen maar versterken. Het is zo breekbaar dat de stilte erna bijna ondraaglijk voelt. Sunken bewijst vanavond dat Lykke live nog krachtiger is dan op plaat: meeslepend, intens en een van de meest memorabele optredens van het weekend.

Na alle donkere en introspectieve klanken eerder op de dag voelt headliner Moonspell bijna als een feestje. De Portugese band speelt hun debuutalbum Wolfheart (1995) integraal, de plaat waarmee ze dertig jaar geleden gothic metal wereldwijd op de kaart zetten. De grote zaal is nog goed gevuld: Veel bezoekers zijn duidelijk speciaal voor deze klassieker gebleven. Frontman Fernando Ribeiro staat als een geboren ceremoniemeester op het podium. Hij zoekt voortdurend contact met de zaal en vuurt het publiek aan, zodat de laatste restjes energie nog één keer door de zaal gieren. Hoogtepunten zijn er genoeg. ‘Vampiria’ brengt theatrale gothic en speelse duisternis, compleet met Ribeiro’s charismatische gebaren die het publiek nog dichter naar het podium trekken. ‘An Erotic Alchemy’ laat juist de meer experimentelere en literaire kant van Moonspell horen: trager, broeierig en een nummer dat de spanning net zo goed opbouwt als een verhaal. De echte ontlading volgt met ‘Alma Mater’, het onbetwiste anthem van de band. Zodra de eerste akkoorden klinken, gaat er een golf van herkenning door de zaal en wordt er luidkeels mee gezongen. Moonspell bewijst vanavond waarom ze al drie decennia een vaste waarde in de Europese metal zijn. Wolfheart klinkt in Maastricht nog altijd fris en krachtig en het live spelen van de hele plaat voelt als een eerbetoon aan hun roots én als een van de meest feestelijke momenten van dit Samhain-weekend.