LAHAYE: “Met mijn muziek wil ik gevoelig zijn weer cool maken.” LAHAYE: “Met mijn muziek wil ik gevoelig zijn weer cool maken.”

Hallo Hanna, zou jij jezelf kunnen introduceren? “Zeker. Ik ben 25 jaar oud en mijn hele naam is Hanna Lahaije, dus mijn artiestennaam is mijn achternaam eigenlijk. Ik kom uit Roggel, daar wonen mijn ouders. Ik ben afgelopen juni afgestudeerd aan het conservatorium van Rotterdam (Codarts Rotterdam) als creative producer en woon daar nog steeds. Ik ben voornamelijk bezig met het schrijven en produceren van mijn eigen muziek voor het project LAHAYE, maar ik schrijf en produceer inmiddels ook voor andere artiesten.” Haar muziek omschrijft Hanna als indiepop met zachte zanglijnen en een nostalgische maar hoopvolle sound. Over haar achternaam zegt ze: “Ik vind het zelf een mooie achternaam. Vroeger op school en nu ook nog schrijven mensen mijn achternaam verkeerd. Dus ik dacht, ik maak daar gewoon mijn artiestennaam van. Ik ben best wel trots op die naam.” 

Hanna is in Roggel opgegroeid. Op haar 19^e is ze verhuisd naar Eindhoven om daar zang te studeren op het Rock City Institute (MBO muziekopleiding). “Tijdens die opleiding speel je veel in bandjes samen. Je wordt steeds in andere bands gezet en dan moet je vier keer per jaar optreden. Ik schreef eigenlijk altijd de liedjes in alle bands waar ik in zat en zo ben ik ook begonnen met het opnemen van mijn eigen demo’s. Toen ik bijna klaar was met mijn opleiding op het Rock City Institute, was dat wat ik het meeste deed: produceren. Toen heb ik auditie gedaan voor het conservatorium in Rotterdam en ben ik daar voor de opleiding tot producer aangenomen.”   

We vragen Hanna van wie ze die muzikale en creatieve genen heeft geërfd. “Mijn vader maakte wel muziek, maar die heeft er nooit superveel mee gedaan. Ik kom wel uit een creatief huis eigenlijk. Mijn moeder heeft een eigen schilderatelier. Dus wat dat betreft kon ik vroeger alle kanten uit. De ene dag tekende en schilderde ik, de andere dag was ik bezig met muziek en filmpjes maken. Dus ik denk dat het daar wel een beetje vandaan komt. Ik was altijd al bezig met creëren en dat heb ik wel echt van mijn moeder.”

Hoe oud was je toen je ontdekte dat dat muzikale ook echt bij jou paste? “Als kind zong ik altijd al graag mee met liedjes op de radio. Ik hield altijd al erg van muziek. Toen ik 8 jaar oud was ben ik begonnen met gitaarlessen en wilde ik eigenlijk vooral gitaar spelen zodat ik er ook bij kon zingen. Dat is het moment geweest dat ik ben begonnen met muziek maken. Als tiener is Hanna begonnen met het schrijven van haar eigen liedjes. “Sinds ik op het conservatorium zit ben ik nog veel meer gaan schrijven en sinds 3 jaar ben ik heel gericht voor mijn eigen project LAHAYE gaan schrijven. De drie singles die zijn uitgebracht zijn ook geschreven toen ik in Rotterdam woonde. De liedjes die ik heb geschreven toen ik nog in Limburg woonde vind ik leuk om af en toe terug te luisteren, maar passen niet meer zo bij mij. Als ik die liedjes nu zou uitbrengen zouden ze bijna als van een ander persoon voelen. Maar dat heb ik ook al met de liedjes die ik afgelopen jaar heb uitgebracht. Die zijn ook al 2 jaar oud en heb ik 1000 keer gehoord. Ik ben steeds op zoek naar iets nieuws.”

Je bent opgegroeid in Roggel en woont al een aantal jaren in Rotterdam. Dat is best wel een contrast. Hoor je dat ook terug in de muziek die je maakt of in de manier waarop jij je verhalen vertelt?  “In Rotterdam zijn de mensen een stuk directer. Het kan als een harde wereld voelen, althans zo voelde het voor mij toen ik er net woonde. Maar ik heb daardoor wel geleerd om sterk in mijn schoenen te staan en mijn eigen mening te geven en dat hoor je ook terug in hoe ik nu schrijf. Als een liedje gaat over een gevoel van mij, dan denk ik nu veel sneller: dat is hoe ik het voel, dus mag dat er ook zijn in een liedje. Ik ben vooral zelfverzekerder geworden. Uiteindelijk heb ik in Rotterdam wel echt mijn plekje gevonden.”

Hoe heb je voor jezelf bepaald dat de singles die je hebt uitgebracht de juiste tracks waren om jezelf te introduceren? “De eerste single ‘I used to be happy’ heb ik op een writerscamp geschreven, ook vanuit Codarts. Dat liedje voelde alsof het supergoed bij me paste en ook best veel zei over mij als persoon op dat moment. Het liedje gaat over ouder worden. Toen ik het schreef was ik 22 jaar en gebeurde er heel veel in mijn leven. Het voelde als een goed liedje om mij te introduceren als artiest. Bij ‘Heart on the line’ kreeg ik vaak te horen als ik het live speelde dat ze dit liedje het leukst vonden. Dus voor mij was het ook wel echt duidelijk dat dit een single zou zijn.”

Wat wil je dat luisteraars voelen of meenemen wanneer ze voor het eerst een nummer van LAHAYE horen? “Wat ik bij mijn optredens zeg over wat ik wil dat mensen mee naar huis nemen, is dat ik gevoelig zijn weer cool wil maken. Ik ben zelf wel een gevoelig persoon en ik denk dat veel creatieve mensen dit herkennen. Dat is misschien een kant die je vroeger niet heel stoer vond van jezelf of iets wat je liever niet laat zien. Ik wil laten zien dat het delen van gevoelens er juist wel mag zijn.” 

Welke rol speelt jouw studie als creative producer bij de manier waarop jij jouw muziek presenteert? “Tijdens de studie hebben we het vak ondernemerschap gehad en daarin ging het vaak over branding. Dat is iets waar ik wel duidelijk over nadenk, bijvoorbeeld hoe de visuals eruit moeten zien. Voor de clip van ‘Heart on the line’ heb ik samengewerkt met studenten van de Willem de Kooning Acadamy, dus mensen die de filmopleiding doen aan de kunstacademie. Ik had het plan gemaakt om voor alle singles samen te werken met een andere kunstvorm. Voor ‘Room for 2’ heb ik ervoor gekozen om dit samen te doen met kunstenares Mergooot die in haar atelier op doek aan het schilderen was terwijl ik het liedje speelde.” 

Waar gaat de nieuwe single eigenlijk over? “’Room for 2’ gaat over een relatie die niet echt werkt en dat je pas later gaat beseffen dat je dat al langer wist, dus pas nadat je uit de situatie bent. Op dat moment was er geen ruimte voor die twee mensen samen in één kamer. Dat is de inspiratie voor het liedje geweest.”

Hoe ziet je eigen creatieve proces eruit? Ben je een ‘lone wolf’ of werk je liever samen met andere muzikanten? “Ik merkte dat ik eerst graag in mijn eentje werkte, maar dat het proces om dingen af te maken daardoor lang kon duren. Op de EP die in november uitkomt heb ik een paar liedjes helemaal alleen gemaakt, maar er staat ook een liedje op dat ik samen met de band heb uitgewerkt. Ik heb geleerd dat dat iets is wat ik meer wil doen omdat ik veel inspiratie krijg als ik samenwerk met andere muzikanten. Het begin van het proces, het idee van het liedje en het schrijven van de tekst doe ik wel het liefst zelf. Dan zit ik heel erg in mijn eigen bubbel om die allereerste demo te maken. De kern van het liedje heb ik dan voor mezelf duidelijk zonder feedback van buitenaf te krijgen. Als ik het ga uitwerken dan werkt het dus wel heel goed voor mij om samen te werken.”

Hanna is op dit moment druk bezig met de release van haar debuut EP Before I put my heart on the line die op 14 november uitkomt. De laatste twee nummers die ze heeft uitgebracht, ‘Heart on the line’ en ‘Room for 2’, zullen hier ook op te horen zijn. Daar hoort natuurlijk een releaseshow bij en die zal op 13 november plaatsvinden op de Vessel11, het prachtige rode lichtschip dat ligt aangemeerd in het centrum van Rotterdam. “Het wordt mijn eerste echte grote show met alles erop en eraan. Tickets, voorprogramma... Daar ben ik nu erg druk mee.”

Hoe zorg je ervoor dat je je als LAHAYE onderscheid van andere muzikanten? “Ik denk dat het belangrijkste is om bij jezelf te blijven. Mijn muziek voelt authentiek omdat ik het echt helemaal zelf maak. LAHAYE is mijn passieproject, maar ik vind andere dingen ook heel erg leuk om te doen zoals het schrijven en produceren voor andere artiesten. Ik werk nu veel samen met een andere songwriter, Nina Bailey. Zij schrijft zelf de liedjes en ik kijk samen met haar hoe we die liedjes tot een volledige productie kunnen maken. Omdat ik ook songwriter ben kan ik meedenken in bepaalde dingen die voor een productie net iets beter kunnen werken.”

Even iets heel anders. Door wie ben jij in je muziek beïnvloed?  “Mijn eerste invloed was mijn gitaarleraar Len David. Ik had altijd les in zijn studio en ik vond de studio eigenlijk interessanter dan de gitaarles. Toen ik ouder was gingen we daar ook liedjes schrijven en opnemen. Ik denk dat Len wel mijn grootste voorbeeld was, omdat ik het echt heel cool vond dat iemand alles zelf deed en heel creatief bezig was in zijn studio. Daarnaast ben ik heel erg fan van Alanis Morissette. Ik heb altijd het gevoel dat zij nergens bang voor is, terwijl haar teksten best wel gevoelig zijn en ze eerlijke dingen deelt. Een artiest van nu waar ik veel naar luister is Lizzy McAlpine, die ik vooral waardeer om haar zachte stemgeluid en haar eerlijke teksten.”

Stel: je mag één ding veranderen in de Nederlandse muziekindustrie. Wat zou dat zijn? “Cijfers bepalen tegenwoordig heel veel. Er wordt veel gekeken naar het aantal streams, het aantal views. Ik heb het gevoel dat je als artiest pas serieus genomen wordt wanneer je heel veel streams hebt. Aan de ene kant natuurlijk logisch, want het laat zien dat mensen graag naar je muziek luisteren. Aan de andere kant maakt dit het voor onafhankelijke artiesten lastig om gezien te worden.” Hoe is dat dan voor een gevoelig persoon zoals jij? “Ik hecht daar niet zo veel waarde aan. Als ik blij ben met wat ik maak zegt dat voor mij genoeg. Het is alleen jammer als je je dan niet gezien en gehoord voelt. Als je zo lang en hard aan een nummer hebt gewerkt, wil je dat nog meer mensen het kunnen horen. Wat mij wel een boost heeft gegeven is dat ik onlangs de publieksprijs heb gewonnen bij de finale van singer songwriters bij de Grote Prijs van Rotterdam. Dat voelt dan toch bijzonder, dat er zoveel mensen kwamen kijken voor mij, een Limburgs meisje dat vier jaar geleden hier naartoe kwam.” 

Voor Rotterdammers blijft Hanna een echte Limburger, maar in Limburg wordt zij soms niet meer als een echte Limburger gezien. “Ik hou mij maar er een beetje tussenin. Ik voel me echt wel op mijn plek in Rotterdam, maar kom ook steeds graag weer terug in Linburg. Dus ik denk dat ik een mooie combinatie ben van beiden.”