De zaal is nog halfleeg als Zeldzame het podium op stapt, maar dat lijkt hem totaal niet te deren. Hij opent met 'Dikker dan dun' en brengt zijn set met positieve energie alsof hij voor een uitverkochte zaal staat. Zijn teksten zijn droog, poëtisch en op een vreemde manier volkomen logisch. Het is alsof je naar iemand kijkt die een grap vertelt die alleen hij begrijpt, maar waar je tóch om moet lachen.
Qua genre heeft zijn muziek weinig te maken met Hang Youth, maar het publiek pakt het verrassend goed op. De ene helft lacht en danst mee, de andere helft kijkt verward toe tijdens nummers als 'Huilen op de After'. Als hij het publiek vraagt om 'Zeldzaam!' mee te schreeuwen, doen ze dat massaal. We weten niet precies wat Zeldzame doet, maar hij doet het goed.