Gavin James weet Venlo moeiteloos te raken Gavin James weet Venlo moeiteloos te raken

De avond wordt geopend door het eigenzinnige Nederlandse talent Lenny Monsou. Monsou heeft al snel een plek veroverd binnen de Nederlandse muziekscene, met een combinatie van glamrock, new romantic invloeden en een vleugje pop. Zijn muziek doet denken aan legendes als T. Rex, David Bowie en Duran Duran, terwijl hij ook aansluiting vindt bij moderne namen als Harry Styles en The 1975. Lenny Monsou groeide op in een muzikale familie: zijn vader Jean was drummer bij Time Bandits en zijn moeder zangeres bij Moonflower. Op zijn achttiende studeerde hij af aan de Herman Brood Academie, tekende een jaar later een platencontract en stond nog vóór zijn debuutplaat uitkwam op Noorderslag 2024. Zijn EP Idolizer volgde in het najaar van 2024. Afgelopen zomer speelde hij op festivals als Concert at Sea (net als hoofdact Gavin James overigens), Dijkpop en Appelpop en werd genomineerd voor een 3FM Award voor Beste Nieuwkomer.

Lenny Monsou staat bekend om energieke en charismatische live-optredens, al lukt het hem in het korte half uur maar deels om dat waar te maken. Hij speelt vol overgave nummers van de EP Idolizer aangevuld met covers van Stereophonics en Radiohead, maar krijgt maar bij vlagen de volledige aandacht van het Venlose publiek. En dat is jammer, want Monsou laat zeker horen dat hij beschikt over sterke composities, die hij met volledige toewijding weet te brengen. Zo is ‘American Life’ een breekbare pianoballad, waarbij zijn krachtige stem bij vlagen doet denken aan Matthew Bellamy van Muse. Maar eerlijk is eerlijk, de akoestische uitvoeringen van ‘Stronger’ en ‘Telephone’ missen wel het volle geluid en de elektronica van de studioversies en krijgen mede hierdoor niet de volle aandacht van het Venlose publiek. Monsou wisselt tussen piano en akoestische gitaar en met dat instrument brengt hij een sterke cover van Radiohead's ‘Karma Police’. Met elke song weet Monsou, dankzij zijn bezielende performance, de aandacht van de inmiddels volgelopen zaal toch iets verder naar zich toe te trekken.

Hoogtepunt is ‘Idolizer’, dat op piano verandert in een emotionele ballad waarin zijn indrukwekkend intense stem volledig tot zijn recht komt. Na de afsluiter en nieuwste single ‘Not My Game’ krijgt hij alsnog het verdiende applaus van het publiek. Wie benieuwd is naar meer, kan Lenny Monsou op 1 november opnieuw zien tijdens de Popronde in Venlo, waar hij speelt als OOR Talent.

Hoe anders is het met de aandacht gesteld tijdens de hoofdact. De vrijwel uitverkochte zaal is vanavond voornamelijk gevuld met jonge(re) vrouwen en flink wat stelletjes en vanaf de eerste minuut heeft Gavin James de volledige aandacht van het wel vaker aan de Dutch disease lijdende Venlose publiek. Gavin James (artiestennaam van Gavin Wigglesworth) is een 34-jarige singer-songwriter uit Ierland. Hij begon zijn muzikale carrière als straatmuzikant en trad op in pubs in zijn geboortestad Dublin. In 2015 brak hij internationaal door met zijn grotendeels akoestische debuutalbum en de single ‘The Book Of Love’, een cover van de Amerikaanse indieband The Magnetic Fields.

Met dat nummer opent hij verrassend zijn optreden en de zaal is meteen bij de les. James treedt tijdens deze Live and Local Tour op met een “Intimate Acoustic Show”, wat zoveel betekent als solo met een gitaar of sporadisch op piano. Net als op zijn debuutplaat Live at Whelans dus. En dat hij ervaring heeft in het in zijn eentje entertainen van een mensenmassa wordt deze avond goed duidelijk. James wisselt tijdens het optreden tussen piano, akoestische en semi-akoestische gitaar die, ondanks een irritante brom, toch voor een prettige en afwisselende sound zorgt. Hierdoor blijft het optreden boeiend en weet hij de aandacht van het publiek vast te houden.

Dat is niet alleen te danken aan de muziek, maar ook aan zijn humor en zelfspot. Want daaraan ontbreekt het James zeker niet. Tussen de nummers door zorgt hij met luchtige opmerkingen voor het nodige tegenwicht, aangezien zijn liedjes naar eigen zeggen vooral bestaan uit “sad shit”. Die aanpak werkt verrassend goed, waardoor het optreden aanvoelt als een intiem huiskamerconcert. Helemaal als hij tijdens ‘Afterlife (reprise)’ van het podium stapt en het nummer onversterkt midden in de zaal speelt.

In de 1,5 uur durende set komt een dwarsdoorsnede van het inmiddels 4 studioalbums tellende oeuvre voorbij, waarbij logischerwijs de nadruk ligt op de nummers van zijn begin dit jaar verschenen album Goldrush. Dat album is energieker en rauwer dan zijn eerdere werk, maar toch herkenbaar door zijn kenmerkende stem. Nummers als ‘Afterlife’ (inclusief trompet-imitatie) en het titelnummer krijgen veel bijval en met ‘Storm Warning’ laat hij het publiek zelfs achtergrondkoor spelen. Maar natuurlijk komen publiekslievelingen als ‘Nervous (The Ooh Song)’ en ‘Glow’ ook voorbij. James heeft er zichtbaar veel plezier in vanavond en brengt zijn show met veel enthousiasme.

Na 75 minuten zit de eerste set erop, al verklapt James meteen dat hij terugkomt voor de toegiften - die toch al gewoon op de setlist stonden. Die begint hij met een knipoog: met het gitaarintro van AC/DC’s ‘Thunderstruck’, om vervolgens toch maar gewoon zijn eigen ‘Cigarette Break’ in te zetten. Tijdens de beoogde afsluiter ‘Always’ kruipen de stelletjes nog één keer dichter tegen elkaar aan en krijgt James Venlo wederom aan het zingen. Maar zoals eerder op de avond blijkt: James geniet zélf minstens zo veel, en besluit er spontaan nog twee nummers aan toe te voegen. De echte afsluiter komt op verzoek van het publiek. Vanuit twee kanten van de zaal worden titels geroepen, en de entertainer in James kiest voor een speelse mix: hij eindigt zijn eigen ‘Cherry Cola’ met een verrassende uitvoering van Springsteens ‘Dancing In The Dark’. Dit tot groot genoegen van het publiek.

James bewijst dat authenticiteit op het podium minstens zo krachtig kan zijn als spektakel. Zijn combinatie van humor, kwetsbaarheid en muzikaliteit maakte dit concert meer dan een optelsom van liedjes. Of zoals Gavin het zelf zei: “Sad shit, maar dan wel met een glimlach.”