Ondanks de broeierige hitte is de Bosuil goed gevuld voor Dutch Floyd. De band is ook van plan er een fantastische avond van te maken want ze hebben flink uitgepakt. Het podium staat vol met instrumenten en een beamer projecteert op een groot scherm. Net zoals hun voorbeeld Pink Floyd pakt deze Pink Floyd tributeband het groots aan. Na een lange aanloop waarbij het geluid uit allen hoeken van de Bosuil komt klinkt 'We’ll Meet Again' van Vera Lynn. Men neemt plaats achter de instrumenten en 'In The Flesh' begint. De meerwaarde van het scherm en de beamer bewijst zich meteen. Het ziet er fantastisch uit. Maar belangrijker is de muziek. Hoe klinkt deze coverband? Tot mijn verbazing klinkt het net zo goed als het origineel. Door de overweldigende indrukken en de geweldige muziek lijkt het of je bij Pink Floyd zelf staat.

Het einde van het nummer loopt over in 'Brick pt.1'. Op het scherm zie je de overbekende leraar als marionet die de worstmolen draait. Ook de legers voorstellende hamers komen voorbij. Het blijft indrukwekkend. Voor velen in de zaal is dit pure nostalgie. Er worden diverse nummers van de beroemde plaat 'The Wall' gespeeld maar ook andere klassiekers worden niet vergeten. 'Shine on You Crazy Diamond', 'Wish You Were Here', 'One of Thes Days' en 'Money' ontbreken natuurlijk ook niet. Maar ook het latere werk komt aan bod. De muziek bij de sfeervolle videoprojectie van 'High Hopes' klinkt prachtig.

De gehele show duurt inclusief een pauze bijna drie uur. Waarom deze band zo veel lovende kritieken krijgt is mij intussen helemaal duidelijk geworden.