Stonden ze hier vorig jaar nog in een bijna volle zaal, vanavond staat er een man of dertig. Is de woensdagavond een slechte avond om bands te gaan kijken of heeft iedereen ze de dag ervoor in Verviers gezien of wacht men tot vrijdag alwaar ze in de Bosuil staan? Feit is dat deze band meer publiek verdiend want ze doen het goed. De band weet een geluid neer te zetten dat behoorlijk dicht in de buurt komt van het origineel. Nu gebruiken ze dan ook precies dezelfde instrumenten en apparatuur als Tool.

Toch loopt het deze avond niet helemaal zoals het zou moeten gaan; de zanger die in een lang zwart gewaad is gehuld en zijn hoofd heeft witgekalkt, lijkt zichtbaar geïrriteerd doordat zijn in-earsysteem niet doet wat het dient te doen en dat is een fatsoenlijk monitorgeluid leveren. Als een stoïcijnse performer staat hij statisch op het podium en beweegt bijna alleen wanneer hij een bepaald zangeffect moet indrukken.

Bij sommige nummers ligt het tempo een stukje hoger dan de originele songs. Bij opener 'The Grudge' lijkt het alsof de echte Tool op het podium staat alleen jammer is dat de zang nog niet helemaal doorkomt. Naderhand wordt dit aangepast en komt het geheel beter tot zijn recht alhoewel soms het niet geheel synchroon loopt. Aangezien de muziek van Tool nogal nauw luistert, vallen dit soort foutjes snel op.

Wanneer halverwege de set een aantal lampen uitgaan, komt de duistere Toolsfeer beter tot zijn recht. Bij 'Eulogy' begint de band jammer genoeg niet gelijk maar uiteindelijk eindigt het in een hoogtepunt. Andere nummers zoals 'Sober', 'Schism', 'Parabola' en 'Stinkfist' komen heel zuiver en strak over. Rond kwart over tien loopt de band van het podium af na een diverse set waarin nummers van bijna alle albums zijn gespeeld. Een slap applaus klinkt maar na een ferme schreeuw van iemand gaat het publiek overstag en keert de band terug het podium op om nog een lange toegift met als afsluiter 'Lateralus' te spelen. Een mooi eerbetoon.