Voor de allereerste recensie van deze nieuwe artikelschrijver mocht ik naar het noordelijkste podium van Limburg  waar Gem speelde in een (te) rustige Nightclub van Cultureel Podium Roepaen. Gem is een Utrechtse band die al vijf jaar onderweg is naar bekendheid in Nederland. Met bescheiden hits als 'Gimme, So good to know you' en natuurlijk 'She said oh oh oh, I said yeah yeah yeah' lijkt Gem hiermee goed op weg. Als support namen ze het jeugdige bandje The Vlegels uit Nijmegen mee, dat afgelopen juni nog de Benelux-finale van Emergenza hebben gewonnen.

The Vlegels zijn met hun jeugdige leeftijd, gemiddeld nog net boven de 17, al flink op weg om een naam te maken. Dat The Vlegels nog geen volwassen band is blijkt uit het feit dat zij het publiek in een half uur tijd geen seconde adempauze geeft. Vooral de drummer heeft er vanavond veel zin in, al neemt hij in zijn enthousiasme wel elke fill die hij kan nemen. Het probleem dat The Vlegels op dit moment nog tegenhoudt is dat ze zo druk zijn dat na een half uur het lijkt alsof er nog maar één nummer is gespeeld. Als deze band zo doorgaat kunnen we er nog wel het een en ander van verwachten, maar dan moet het nog wel een zekere volwassenheid vinden.

Die volwassenheid liet Gem wel zien, al gaat Gem wel wat langer mee op een hoger niveau. Vooral de soms rauwe, krachtige stem van zanger Maurits Westerik helpt deze band een hoog niveau te behalen, al zit er af en toe wel heel veel echo door zijn stem gemixt. Maar vooral tijdens het nummer Stranger in the Night komt de goede stem van de zanger naar voren. Het publiek dat in de zaal staat, al is het wat weinig, doet in het begin enthousiast mee maar als dit wat begint te zakken komen de heren weer met een hitje van hun repertoire. Zo is er goed over de setlist nagedacht, al kwam 'She said oh oh oh, I said yeah yeah yeah' wel wat vroeg naar mijn mening.
Ongeveer halverwege de show komt ex-gitarist Bas de Graaf het podium op en speelt de band nog een aantal nummers. Dat geeft Maurits de kans om zich wat meer te bewegen op het podium (al kwam hij daardoor wel soms wel in het donker te staan). Vooral een verlengde solo met Bas op het podium in het nummer 'S.O.S.' klinkt zeer lekker in mijn oren, een echte blues solo waarbij ik een beetje van ZZ Top en Gary Moore in rook. Lekker verfrissend na de andere meer pop(rock) songs.

Na iets meer dan een uur verlaat Gem het podium, om na enkele minuten weer terug te keren voor een encore. Voor dit encore pakt Maurits een akoestische gitaar en haalt iedereen naar voren bij het podium om zonder versterking te zingen. Op dat moment miste ik alleen het kampvuurtje nog. Na dat nummer kwam de gehele band terug om het maar eens lekker af te sluiten.

Gem’s eerste optreden in Ottersum verliep soepel, al mag de zaal de volgende keer wel meer gevuld zijn. Na het optreden werd er door de band gesmiespeld over de volgende keer met een pianist een geheel akoestisch optreden te spelen. Het publiek in de Roepaen en deze recensent kunnen niet wachten.