DeWolff heeft in een jaar tijd al een flinke naam gemaakt in muzikaal Nederland. Meermaals waren ze te gast in De Wereld Draait Door wat hun optredens in Paradiso opleverde. Afgelopen zomer bezochten ze diverse festivals waar iedereen kennis kon maken met hun muziek. Het wachten was op een album en dat is er nu eindelijk. Perron 55 was uitgezkozen voor de releaseparty en daar werd het een groot feest.
Perron 55 was heel goed gevuld deze vrijdag. Een kleine 200 man waren afgekomen op het optreden van deWolf en dat wil al wat zeggen. Dan ben je geen kleine band meer. En als je dan ook nog eens zo’n gigantische goede set neerzet als DeWolff deed, dan verdien je toch wel respect. Het hele optreden straalde de ultieme 70’s sfeer uit. De heren van DeWolff waren gestoken in 70’s pakken, waarbij zanger Pablo het afmaakte met de typische vreemde hippy-kettingen om zijn hals en drummer Luka op blote voeten achter zijn drumstel zat. Over het podium verspreid lagen stukken fruit die ze zelf ’s middags nog geschilderd hadden om de titel van het album, ‘Strange Fruits and Undiscovered Plants’, nog wat te benadrukken. Perron 55 had zelf ook nog een duit in het zakje gedaan door speciale verlichting te huren die het podium in psychedelische sferen deed hullen.
De muziek was natuurlijk de hoofdzaak van het optreden en die was gewoon goed. De snelle nummers zijn sterk door de repeterende melodieën die door gitaar en Hammond worden gespeeld. De drums vullen de nummers perfect aan, maar hebben ook vaak een opbouwende rol of zelfs hoofdrol in de wat rustigere stukken van een aantal nummers. Door dit doordachte gebruik van de instrumenten waren de nummers heel compleet en vol. Jammer is dat bij de echt langzamere nummers de zangkwaliteiten van Pablo wat te wensen overlaten, maar dat is bij een nummer later al weer vergeten door de fantastische show die ze weggeven.
Een hoogtepunt in de show en een volledige verassing voor de band, was de live-link die met 3FM werd gelegd, zodat de luisteraars van het 3FM programma Der Rudy de nieuwe single live konden horen. Maar het echte hoogtepunt van de avond was toch wel het laatste nummer van de set, wat zoals gewoonlijk een minuut of 20 duurde. Om zolang de aandacht van het publiek vast te houden voor één nummer, waar je ook nog afwisselende de drums, Hammond en gitaar laat soleren en de spanning meermaals opbouwt naar verschillende ontladingen in het nummer zelf, dan weet je toch wel waar je mee bezig bent. Als je je daarna nog niet in de seventies waande dan hoorde je die avond niet thuis in Perron55. Het publiek schreewde dan ook hard om een toegift op het einde van de show. Als je dat voor elkaar krijgt, dan ben je toch echt geen kleintje meer. DeWolff is echt groot geworden.