Op zaterdag 30 mei staat Bruce Springsteen op de veertigste editie van Pinkpop. Voorafgaand aan het optreden van The Boss presenteert 3VOOR12/Limburg een lijst met de favoriete Springsteen-liedjes van prominente Limburgers uit de muziek en media. In het laatste deel van dit drieluik de keuzes van Theo Ploeg, Jan Smeets, Patrick Kicken, Tim op het Broek, Jack Poels, Sander Ruijters, Michel Scheijen en Ben Kuppens.


The River
1980 / afkomstig van het album “The River”
De keuze van Theo Ploeg, popjournalist en docent:
“Elf was ik toen ik ‘The River’ voor het eerst hoorde. In de jaren zeventig speelde Springsteen geen rol van betekenis voor mij. Na 1980 ook niet. Amerikaanse blue collar-rock heeft me nooit getrokken. Al maakte ik later sporadisch uitzonderingen voor Tom Petty en Bon Jovi. ‘The River’ mocht blijven. Beetje Dylan, maar dan oprecht. Niet intellectueel, dus. Springsteen zingt er over echte mensen die echt lijden onder het juk van het kapitalisme. Authentiek dus. En triest. Die hang naar de arbeidersklasse, naar het échte en oprechte leven. Los van moeilijke woorden, structuren, systemen en verwachtingen. Ach, authentiek is Springsteen nog steeds een beetje. Muzikaal doet hij me verder weinig. Dubbelelpee ‘The River’ staat echter nog steeds in mijn platenkast. De enige van Springsteen. En dat gaat zo blijven.”


Rosalita (Come Out Tonight)
1973 / afkomstig van het album “The Wild, The Innocent & The E Street Shuffle”
De keuze van Jan Smeets, artiestenmanager en de oprichter van Pinkpop:
“Dat ging toch over een mooi meisje?


Streets Of Philadelphia
1994 / afkomstig van het soundtrackalbum “Philadelphia”
De keuze van Patrick Kicken, presentator op Veronica FM:
“Mijn favoriet van Bruce Springsteen is ‘Streets Of Philadelphia’. Natuurlijk door de prachtige film, maar ook door het feit dat hij in dit nummer op subtiele wijze en met gebruik van weinig instrumenten een prachtig sfeertje weet neer te zetten. En het intro is lekker lang, daar hebben wij deejays natuurlijk altijd veel plezier van, omdat we er doorheen kunnen kletsen.”


Born To Run
1975 / afkomstig van het album “Born To Run”
De keuze van Tim op het Broek, radiomaker bij L1:
“Ik hoorde Bruce pas echt goed tijdens het schrijven van mijn scriptie. Een doelloos stukje werk waar ik veel te laat aan begon. Ik zocht mijn heil eerder in de beste kroeg van Nederland; Tomtom te Heythuysen. Daar draaide 'Greetings From Asbury Park, N.J.' regelmatig op de draaitafel. Van origineel vinyl, jazeker. Ik kon er helemaal niets mee. Thuis gekomen hield ik me weer staande tussen bed en muurkast en probeerde ik te begrijpen waarom iedereen vol lof over die plaat sprak. Zo sleet ik mijn laatste schooldagen. Tussen De Grote Plicht (mijn scriptie) en de gezelligheid van warme wijn. Met mijn lijf vol cafeïne tikte ik de laatste pagina's van De Grote Plicht. Ik kon niet meer, was uitgeblust, maar het moest af! Als een bezetene werkte ik door die nacht. Ik had een week van te voren het album 'Live/1975-85' gekocht, maar het was tot dan toe nog onaangeroerd op mijn bureau blijven liggen. Die nacht hoorde ik voor het eerst The Boss zoals ik hem het liefst hoor; live. Agressief, ingetogen, wild, kabbelend. Zelden tikte ik zoveel pagina's vol bullshit. Het kon me allemaal weinig meer schelen. Nu snapte ik mijn vrienden daarginder aan de toog eindelijk. En dat was het enige dat telde. The Boss had gelijk: 'Tramps like us, baby we were born to run'.”


My Hometown
1984 / afkomstig van het album “Born In The U.S.A.”
De keuze van Jack Poels, zanger en liedjesschrijver van Rowwen Hèze:
“Gaat over een Americaanse stad die in verval raakt; politiek geladen, maar het voelt voor deze ‘Americaan’ als verlangen naar thuis.”


Born In The U.S.A.
1984 / afkomstig van het album “Born In The U.S.A.”
De keuze van Sander Ruijters, muzikant en medeoprichter LiveJam:
“Wat is nou het beste lied van The Boss? Er is simpelweg te veel keuze. Maar toch heb je er eentje, eentje die je dan toch altijd een beetje harder zet als hij langskomt op je iPod. Maar die ene die verandert ook van tijd tot tijd. Toen ik acht was luisterde ik samen met mijn beste vriend uren naar ‘Born In The U.S.A.’. We speelde het mee op een nagemaakt drumstel, dat enkel bestond uit een witte vuilnisbak die als snaredrum diende. Dit omdat de snare in het nummer niet te missen is en ook snoeihard gespeeld wordt. De tekst mompelde we fonetisch, maar de Engelse woorden 'born in the U.S.A.' zongen we uit volle borst mee. Daar begon het Bruce Springsteen-virus, op mijn kamertje samen met mijn beste vriend en met de witte vuilnisbak. Later in je leven merk je dat het lied een aanklacht is tegen de Vietnamoorlog en dat het thema dat zich het hele lied blijft herhalen maar uit drie verschillende toonhoogtes bestaat en dat het voorturend op de tweede tel wordt gespeeld. En dat maakt dit lied alleen nog maar beter.”


Highway Patrolman
1982 / afkomstig van het album “Nebraska”
De keuze van Michel Scheijen, schrijver van 3VOOR12/Limburg:
“‘Nebraska’ uit 1982 is Springsteens best bewaarde geheim. Een album dat je niet zomaar opzet. ‘Nebraska’ bevat luisterliedjes van ongekend hoog niveau en zijn het beste te omschrijven als ‘poëzie van de maatschappelijke afgrond’. Van dit album is mijn favoriete nummer afkomstig; ‘Highway Patrolman’. Het verhaalt over een politieagent en diens aan lager wal geraakte broer. Op een avond wordt de agent gedwongen zijn broer op te sporen na een fatale ruzie. Springsteen beschrijft een ethisch dilemma waarin broederliefde sterker is dan de arm der wet. Spannend, maar ook zeer tragisch.”


Drive All Night
1980 / afkomstig van het album “The River”
De keuze van Ben Kuppens, programmamaker bij Omroep Venlo FM:
“Toen ik nog albums kocht op vinyl kocht ik ook de dubbelelpee ‘The River’. Je kunt dan aan de groeven meestal zien of het een kort of lang nummer was, zo kwam ik bij kant vier terecht en zag daar een hele lange track staan, wat mijn nieuwsgierigheid trok. Dat was ‘Drive All Night’; dik acht minuten genieten geblazen! Daarna ontdekte ik ‘Jungleland’ van de elpee ’Born To Run’. Ook daar kreeg ik kippenvel van, zo'n mooi nummer.”


4th Of July, Asbury Park (Sandy)
1973 / afkomstig van het album “The Wild, The Innocent & The E Street Shuffle”
Editor‘s Pick:
“Als een zeer gedetailleerde muzikale ansichtkaart voltrekt deze ode aan Sandy zich, aan de drukke boulevards van Asbury, New Jersey. Zo verhaalt Bruce over de vluchtige romances die er ontstaan: ‘Down in town the circuit’s full of switchblade lovers, so fast, so shiny, so sharp’. Hij beschrijft kermisattracties, flipperkasten en een hoop kleurrijke figuren; de gemakkelijke ‘factory girls’, ‘the boys in their high heels’, waarzegster Madame Marie, de serveerster die ineens een nieuw vriendje heeft en natuurlijk ‘the boys from the casino’ met hun open geknoopte hemden. Bruce neemt afscheid van Sandy en hij neemt afscheid van zijn thuisstad, in de hoop op een betere toekomst elders. Het escapisme dat die liedjes van Springsteen zo kenmerkt krijgt een hoopvol vervolg op het derde album ‘Born To Run’, vooral in de vorm van ‘Thunder Road’. Echter, het toekomstbeeld van de hoofdpersoon is een stuk pessimistischer op ‘The Promise’, dat geschreven is als een tweede deel bij ’Thunder Road’. Op ‘Sandy’ schetst Springsteen zijn leven op dat moment; vol verwachtingen en naïef. Danny Federici, de man die zo prachtig accordeon speelt op dit nummer, overleed vorig jaar aan huidkanker. Zijn laatste vertolking van ‘Sandy’ met The Boss verscheen op de EP ‘Magic Tour Highlights’. Ook Madame Marie (Castello), één van de personages uit dit lied, overleed in 2008 op 93-jarige leeftijd.”


Vrijdag 29 mei om 7.40u en om 12.20u zendt L1 Radio een item uit over Bruce Springsteen, naar aanleiding van deze lijst.


Ook dit jaar brengt 3VOOR12/Limburg weer live verslag uit van Pinkpop op L1. Een aantal keer tijdens dit pinksterweekend schuiven we aan bij Tim op het Broek. Hij kijkt uit naar Springsteen:

“Energie. Veel beter dan het eerste bekertje bedrijfskoffie op maandagmorgen. Zware massa op iedere vierkante millimeter, vakkundig uitgemeten. Iedere hink, stap, sprong voorzien met de zwaartekracht van oprechtheid. Dan valt het stil. Hij vertelt een verhaal. Gejoel. Opnieuw energie. Van links naar rechts hoor je de stevige zwarte schoenen van Bruce de planken volgen. Non-stop zoekende naar dat ene applaus. Clarence probeert hem bij te houden. Het sociaal engagement dreigt te verdwijnen achter een muur van geluid. Snel de acoustische gitaar voor ' Born In The U.S.A.'. En dan maar hopen dat het eeuwige onbegrepen lied nu eindelijk wél eens binnenkomt bij degenen die altijd met een grote boog om elke vorm van patriottisme heen liepen. Snel weer de motor starten, scheuren, de bocht gevaarlijk afsnijden. Applaus. Alweer drie uur voorbij, wat een snelheid! Een zak Colombiaanse gezelligheid steekt er schraal bij af.